12-16.04.2021r. JESTEM KULTURALNY

1. Prowadzący/Rodzic czyta dzieciom wiersz „Kwoka” Jana Brzechwy.

Proszę pana, pewna kwoka Traktowała świat z wysokaI
mówiła z przekonaniem:– Grunt – to dobre wychowanie!

Zaprosiła raz więc gości, By nauczyć ich grzeczności.
Osioł pierwszy wszedł, lecz przy tym W progu garnek stłukł kopytem.

Kwoka wielki krzyk podniosła:– Widział kto takiego osła?!
Przyszła krowa. Tuż za progiem Zbiła szybę lewym rogiem.
Kwoka, gniewna i surowa,Zawołała: – A to krowa!

Przyszła świnia prosto z błota.Kwoka złości się i miota:– Co też pani tu wyczynia?
Tak nabłocić! A to świnia! Przyszedł baran. Chciał na grzędzie
Siąść cichutko w drugim rzędzie, Grzęda pękła.

Kwoka, wściekła, Coś o łbie baranim rzekłaI dodała: – Próżne słowa,Takich nikt już nie wychowa, Trudno... Wszyscy się wynoście! No i poszli sobie goście.

Czy ta kwoka, proszę pana, Była dobrze wychowana?

Po wysłuchaniu przez dzieci wiersza Prowadzący zadaje pytania: Co postanowiła zrobić pewna kwoka? Kogo zaprosiła? Jak zachowywali się goście? Jak zachowywała się kwoka? Czy ta kwoka była dobrze wychowana?

Można dzieciom odtworzyć tekst z YOUTUBE:

https://www.youtube.com/watch?v=44dL91Z-v-I

2. W restauracji” – zabawa dydaktyczna. Prowadzący podaje dzieciom zdania, zaś one określają, czy to jest prawda, czy fałsz.
– W restauracji można krzyczeć i piszczeć.
– Restauracja to miejsce, w którym rodzeństwo może się szarpać.
– W restauracji jesteśmy dla wszystkich mili i uprzejmi.
– W restauracji spokojnie czekamy na nasz posiłek.
– Zawsze dziękujemy za podany posiłek.
– Gdy nam coś nie smakuje, to chrząkamy i pokazujemy język.
– Nawet jak nam coś nie smakuje, zachowujemy się kulturalnie.
– W restauracji możemy biegać między stolikami.
– Jeżeli w restauracji jest kącik dla dzieci, to możemy tam się grzecznie bawić.
 

3.  Praca w KP4. PIĘCIOLATKI 7–8 – wycinanie obrazków, układanie historyjki obrazkowej, budowanie wypowiedzi.

4. Praca w ZG 63 – ćwiczenia grafomotoryczne, rysowanie talerza w tunelu, rysowanie według kodu, rysowanie kubków po śladzie.

5. „W sklepie” – zabawa słownikowa. Rozmowa z dziećmi na temat zachowania się w sklepie podczas zakupów. Należy zadać dzieciom pytania: Jak wy zachowujecie się w sklepie? Co robicie, kiedy chcecie dostać jakąś zabawkę? Jakich słów najczęściej powinno się używać w sklepie i dlaczego? O czym świadczy takie zachowanie dziecka w sklepie, jak: tupanie, krzyczenie, wymuszany płacz?

6. Praca w KP9 PIĘCIOLATKI– liczenie wyrazów w zdaniu, głosek w wyrazach. Omówienie sytuacji przedstawionych na obrazkach.

7. „Na półkach w sklepie” – zabawa plastyczna. Należy przygotować dla  dziecka: kartkę A4z narysowanymi 3 półkami, gazetki reklamowe różnych sklepów, nożyczki, klej. Dzieci wycinają z gazetek po 5 przedmiotów rożnego rodzaju, np. zabawek, artykułów spożywczych, i przyklejają je tak, aby na każdej półce były produkty z innego sklepu.

8. Rozmowa na temat wiersza „Mali strażnicy przyrody”

Dziś ekologia modne słowo, Przyrodę wszyscy chcemy mieć zdrową.
Jej strażnikami się ogłaszamy od dziś przyrodzie my pomagamy!
Gdy ktoś bezmyślnie papierek rzuci, Musisz takiemu uwagę zwrócić.
Nie można przecież bezkarnie śmiecić, To wiedzą nawet przedszkolne dzieci.
Nie wolno łamać gałęzi drzew, Bo piękny płynie z nich ptasi śpiew.
A kiedy bocian wróci z podróży. Gniazdo niech znajdzie, na nie zasłużył.

Pozwól dżdżownicy do ziemi wrócić, Po co jej dzieci mają się smucić.
Niech barwny motyl siada na kwiatach, Żyje tak krótko, niech wolny lata.
A zimą nakarm głodne ptaki, Sikorki, wróble, wrony, szpaki.
Powieś na drzewie karmnik mały, będą ci wiosną za to śpiewały.
Choć ekolodzy jeszcze z nas mali Uczyć będziemy tego wandali.
Matka natura nam wynagrodzi, Jeśli z przyrodą będziemy w zgodzie.

Prowadzący zadaje dzieciom pytania, np.: Czy po wysłuchaniu wiersza wiecie, co to znaczy być ekokulturalnym? Co to jest ekologia? O jakich zachowaniach ekokuluturalnych była mowa w wierszu? Jak wy dbacie o przyrodę?

9. „Proste sposoby dbania o przyrodę” – zabawa dydaktyczna. Omawiane są ilustracje pokazujące proekologiczne zachowania. Wspólnie z dziećmi prowadzący omawia sytuacje na obrazkach i razem przygotowują listę zasad, które pomagają dbać o przyrodę, np. oszczędzamy wodę, oszczędzamy energię elektryczną, segregujemy śmieci, używamy torebek wielokrotnego użytku, kupujemy produkty zapakowane w papier lub w szkło, kiedy możemy, wybieramy jadę rowerem lub komunikacją miejską, a nie samochodem itp.

10. „Liczymy korki” – zabawa matematyczna. Należy przygotować 9 pudełek różnej wielkości i bardzo dużo korków od butelek. Dzieci układają pudełka od najmniejszego do największego. Prowadzący wrzuca do pierwszego pudełka z lewej strony 1 korek, następnie prosi, aby do następnego pudełka dzieci wrzuciły o jeden korek więcej. Tak samo robi z kolejnymi pudełkami. Na koniec dzieci liczą korki w każdym pudełku i dobierają kartonik z odpowiednią liczbą. Przy ostatnim pudełku prowadzący demonstruje liczbę 9. Później można pobawić się w zadania: np. Ile jest korków razem w pudełku 1 i 4? itd. ale tak, żeby suma korków nie przekroczyła 9.

11. Praca w KP4. PIĘCIOLATKI str.10 – wprowadzenie liczby 9 w aspektach kardynalnym i porządkowym.

12. Zabawa matematyczna z użyciem klocków - rytmy. Zaproszenie dzieci do wspólnej zabawy z użyciem klocków.

https://www.youtube.com/watch?v=qc5qcU-Uq3E

13. Gimnastyka dla rodzica z dzieckiem.

https://www.youtube.com/watch?v=Do1wfYB48PI

 

 

 

06 - 09.04.2021r.  Z KULTURĄ ZA PAN BRAT

1. ,,Kulturalny wieczór" - rozmowa o kulturze na podstawie opowiadania M.Mazan.

– Jacuś, pobaw się ze mną – poprosiła Nikola.Jacuś nie bardzo miał ochotę, ale tego dnia
w przedszkolu było mało dzieci i zaczęło mu się nudzić.

– No trudno – powiedział. – A w co?– W kulturalny wieczór. Ja będę wielką damą, tak jak moja mama, a ty będziesz moim narzeczonym.– Wykluczone – oznajmił Jacuś i zrobił w tył zwrot.
– I zabierzesz mnie do cukierni na tort i ciastka z kremem! – dodała Nikola.Jacuś Placuś bardzo lubił wszelkie słodycze, a zwłaszcza ciasta. – A będzie tort czekoladowy? – spytał.– Co tylko zechcesz – obiecała słodko Nikola. Więc Jacuś niechętnie wrócił.

– A teraz weź mnie pod rękę – rozkazała Nikola.– Dlaczego? – jęknął Jacuś.– Bo tak jest kulturalnie. Poza tym będziemy mówić „proszę uprzejmie” i „dziękuję uprzejmie”, ponieważ to też jest kulturalne. Jacuś wziął Nikolę pod rękę i podszedł z nią do stolika.

– I co teraz? – spytał.– Teraz przychodzi kelner, a my zamawiamy ciastka – wyjaśniła Nikola. – Ja poproszę uprzejmie cztery rurki, pięć kawałków szarlotki i wuzetkę, ale małą, bo muszę dbać
o linię, jak moja mama.

– A ja... – zaczął Jacuś.– I jeszcze koktajl śmietankowo-truskawkowy! – wpadła mu w słowo Nikola.– A ja poproszę tort czekoladowy...– Opowiedz mi, jak ci minął dzień – przerwała mu Nikola.– Przecież dzień jeszcze nie minął – zdziwił się Jacuś.– Wiem, ale to kulturalnie tak spytać – oznajmiła Nikola. – Oho – odezwał się Bobek, który akurat przechodził obok nich. – Jacuś, co robisz?– Idź stąd – rzuciła Nikola. – Jacuś jest zajęty. – Jacuś, nie pokopiemy piłki? – spytał Bobek.– Za moment – wymamrotał Jacuś. – Tylko zjem tort.Bobek zrobił wielkie oczy.– Jaki tort? Tu gdzieś dają tort?– Rany, Bobek! Jak ty wolno myślisz! My się tak bawimy! – wrzasnęła Nikola.Bobek wzruszył ramionami i poszedł sobie.

– No to jak ci minął ten dzień? – spytała znowu Nikola.– Tak sobie... – zaczął Jacuś, ale Nikola mu przerwała:– O, są moje ciastka! Dziękuję, dziękuję uprzejmie! – A ja chciałbym tort – wymamrotał markotnie Jacuś.– No już, masz ten swój tort – zirytowała się Nikola i postawiła przed nim plastikowy klocek. A potem zaczęła udawać, że zjada ciastka, głośno mlaszcząc.– Wiesz co, Nikola... – zaczął Jacuś, lecz nie skończył.– Ale pięknie wygląda ten twój torcik! – wrzasnęła Nikola. – Dasz kawałek?I zanim Jacuś zdążył coś powiedzieć, zabrała mu cały klocek!Tego było już za wiele. Jacuś potrafił wiele znieść, lecz nie mógł tolerować tego, że ktoś zabiera mu tort, nawet na niby!– Dość tego – powiedział i wstał. – Już się nie chcę z tobą bawić.– Siadaj! – rozkazała Nikola. – Natychmiast siadaj! To, co zrobiłeś, było bardzo niekulturalne!

– To ty jesteś niekulturalna! – zdenerwował się Jacuś. – Mlaszczesz przy jedzeniu, nie słuchasz, co mówię, ciągle mi przerywasz i obraziłaś mojego kolegę! Dziękuję uprzejmie za taki kulturalny wieczór!I poszedł sobie. Postanowił, że nie będzie się już bawić z Nikolą – no, chyba że Nikola za-chowa się kulturalnie i przypomni sobie, że oprócz „proszę uprzejmie” i „dziękuję uprzejmie” istnieje jeszcze słowo „przepraszam”...

Rozmowa na temat opowiadania. Należy  zadać dzieciom pytania dotyczące tekstu, np.:W co Nikola chciała się bawić z Jackiem? Jak w zabawie miały zachowywać się dzieci? Czy Nikola zachowywała się w sposób kulturalny? Co zrobił na koniec Jacek?

2. „Magiczne słowa” – zabawa dydaktyczna. Prowadzący przedstawia dzieciom sytuacje, a one mają określić jakich kulturalnych (magicznych) słów należy użyć.

Co mówi dziecko, gdy wchodzi do szatni w przedszkolu?
Co mówimy, gdy wychodzimy z przedszkola?
Co mówimy, gdy prosimy o dokładkę obiadu?Co mówimy, gdy dostaniemy ciastko?
Co mówimy, gdy koleżanka lub kolega częstuje nas cukierkiem?
Co mówimy, gdy kogoś niechcący popchniemy?
Co mówimy, gdy musimy komuś przerwać rozmowę, żeby poinformować o czymś ważnym?

3. ,,Nasze zasady” – nauka na pamięć wybranej rymowanki Anny Urszuli Kamińskiej.

Słucham pani
Panią w przedszkolu wszyscy lubimy.
Z nią się bawimy, jej się radzimy.
Świetnie nas uczy, jest taka mądra.
Warto jej słuchać dla swego dobra!

Czekam na swoją kolej
Gdy przed kolegę ktoś się przepycha,
to w końcu kłótnia z tego wynika.
Ja zawsze czekam na swoją kolej,
bo z kolegami w zgodzie żyć wolę!

Sprzątam po zabawie
Choć bawili się od rana,
cała sala posprzątana.
Teraz tu posiedzieć miło.
Brawo, dzieci! Warto było!

Pomagam innym
Kiedy koledze coś idzie źle,
to, jeśli mogę, pomóc mu chcę.
Zawsze tak robię, to nic wielkiego.
On mi pomoże też w razie czego!

4. „Jak należy kulturalnie zachować się w kinie?” – zabawa dydaktyczna. Prowadzący mówi zdania, dzieci mają określić, czy to jest właściwe, czy też niewłaściwe zachowanie. Dzieci mają uzasadnić, dlaczego tak myślą. Przykładowe zdania:
W kinie jemy chipsy i głośno szeleścimy torebka-mi;
W kinie spokojnie oglądamy film, nie komentując sytuacji;
W kinie kładziemy nogi na fotel sąsiada, bo tak jest nam wygodnie siedzieć;
W kinie siadamy wygodnie, ale tak, aby nikomu nie przeszkadzać;
W kinie jemy i pijemy, głośno chrząkając. 

5. „W fotelu kinowym” – zabawa słuchowa. Prowadzący prosi, aby dzieci wygodnie usiadły jak
w fotelu kinowym i aby podały nazwy przedmiotów przedstawionych na obrazkach: fotel, foka, fajka, fortepian, fontanna, farby Następnie dzieci liczą sylaby w poszczególnych słowach, wskazują głoskę na początku. Młodsze dzieci tylko dzielą wyrazy na sylaby.

6. „Coś na f ” – zabawa spostrzegawcza. Dzieci podają nazwy przedmiotów znajdujących się w pokoju. Za pomocą gestodźwięków (klaskania, tupania) określają, czy w danym słowie występuje głoska f.

7.  „Plakat do mojego ulubionego filmu” – zabawa plastyczna.. Zadaniem dzieci jest na kartce narysować kredkami świecowymi lub namalować  pastelami postacie ze swojego ulubionego filmu, Rodzic może pomóc w napisaniu nazwy filmu na kartce.

8. W teatrze” – praca z obrazkiem. Prowadzący pokazuje dzieciom obrazek przedstawiający teatr,
w nim widoczne: scena, dekoracje, aktorzy, kotary, rekwizyty, widownia.

 

 

 

29.03.- 02.04.2021r. ŚWIĘTA, ŚWIĘTA, BIJĄ DZWONY.

1. „Ciasteczka” – zabawa integracyjna. Dzieci siedzą wraz prowadzącym, naśladują za pomocą gestów i mimiki proces robienia ciasteczek. Z ręki robią miskę, wsypują po kolei: mąkę, cukier, 2 łyżeczki proszku do pieczenia, wbijają 2 jajka, wlewają roztopioną margarynę. Mieszają wszystkie składniki dużą łyżką. Wyjmują ciasto z miski, kładą na stolnicę, biorą wałek i zamaszystymi ruchami wałkują ciasto. Biorą foremki i wycinają z ciasta różne kształty: słoneczka, gwiazdki, bałwanki.

2. Ćwiczenia buzi i języka.

https://www.youtube.com/watch?v=JmlWtzAdFe0

3. ,,Ślady wiosny" rozmowa z dziećmi na temat radości na podstawie opowiadania Maciejki Mazan.

– Jak ja się cieszę, że niedługo będą święta! – zawołała pani. – A wy? Wszyscy oczywiście powiedzieli, że też się cieszą, bo przyjdzie babcia i dziadek, będzie dużo smacznych rzeczy do jedzenia i wszyscy będą się ze sobą bawili, a jak jest ciepło, to naj-milej jest bawić się na dworze.

– Ja zawsze w Wielkanoc szukam czekoladowych jajek w ogrodzie! – oznajmiła Nikola. – Ktoś kładzie czekoladę na trawie? – zdziwił się Jacuś. – Przecież może się zamoczyć. Albo... ktoś ją może zabrać! – dodał i zadrżał.

– Jacuś, to taki zwyczaj – wyjaśniła mu Nikola, kręcąc głową. – Tak jak malowanie jajek. – Albo śmigus-dyngus! – dodał Mały Bobek i zachichotał. – Proszę pani, zróbmy sobie śmi-gus-dyngus!

– Bobek! Przecież święta jeszcze nie przyszły – powiedziała pani surowo.– Ale może wtedy przyjdą szybciej? – podsunął chytrze Mały Bobek.– Widzę, że nie możecie się już doczekać świąt. W takim razie idziemy na spacer do parku! – zdecydowała pani. – Będziemy się cieszyć ze śladów wiosny.

– A jakie ślady zostawia wiosna? – chciał wiedzieć Mały Bobek.– Zależy, jakie włoży buty – odparł Aleksander i zachichotał.

– Aleksander żartuje – wyjaśniła pani, bo Mały Bobek wszystko brał na poważnie. – Ślady wiosny to na przykład śpiew ptaków, zapach mokrej ziemi, młoda trawa, pączki na drzewach, może nawet jakieś kwiatki... Rozumiesz? Mały Bobek zapewnił, że rozumie wszystko i nie trzeba mu tłumaczyć jak dziecku. W parku było fantastycznie! Pani powiedziała, że możemy robić, co chcemy, bylebyśmy nie oddalali się od niej, więc wszyscy się zajęli tym, co lubili. Ala oglądała trawki, Ernesta uczyła Tosię karate, a Aleksander poszedł razem z Markiem na wyprawę badawczą. Ale niezbyt daleką, żeby nie zniknąć pani z oczu.

– Tak, naprawdę bardzo się cieszę, że wkrótce będą święta – powiedziała pani, która siedziała na ławce i bardzo ładnie się uśmiechała.– Proszę pani, czy to są ślady wiosny? – spytał Mały Bobek, podchodząc do niej z wielką różą w ręce.– Bobek! Skąd to masz? – spytała pani.– Tam niedaleko stoi taka pani i ma całe wiadro z takimi śladami wiosny – oznajmił Bobek, bardzo z siebie zadowolony.– Oddaj różę tej pani i przeproś, że wziąłeś ją bez pytania – poleciła pani, która przestała się już uśmiechać.– Przecież pani sama powiedziała, że kwiaty to ślady wiosny! – obraził się Bobek.– Ale nie takie! Chodzi o kwiatki na trawniku i krzewach, a nie w wiadrze! – zawołała pani.Bobek niechętnie poszedł oddać różę, a tymczasem do pani przybiegła trochę niespokojna Ernesta.

– Czy mogłaby mi pani pomóc wyjąć Tosię z kosza na śmieci? – zaczęła.Pani zrobiła wielkie oczy.– A co Tosia robi w koszu na śmieci? – spytała.– A nic takiego... po prostu pokazywałam jej, jak się robi unik. Tosia zrobiła unik i usiadła na koszu, a teraz nie może wstać. Pani westchnęła i poszła wyjąć Tosię z kosza na śmieci. Nie od razu się to udało.Kiedy pani, trochę zaczerwieniona i spocona, wróciła na ławkę, czekał tam już na nią Aleksander Wielki.

– Proszę pani, czy możemy zabrać ślad wiosny do przedszkola? – spytał. – Chciałbym mu się przyjrzeć dokładniej, a tutaj nie mam instrumentów.– To zależy – powiedziała pani nieufnie. – Co to za ślad wiosny?Aleksander wyciągnął rękę, na której siedziała mała zielona żabka. Żabka chyba polubiła panią, bo skoczyła wprost na nią. No i zrobiło się trochę zamieszania, ponieważ okazało się, że pani nie lubi żabki tak bardzo, jak żabka jej. Kiedy zamieszanie się skończyło, pani powiedziała, że ma już dość tej radości i tych śladów wiosny jak na jeden dzień i że czas wracać. Wtedy okazało się, że Jacuś Placuś zaplątał się w krzaki i nie potrafi się z nich wyplątać.

– Jacuś! Co ty tam robisz? – chciała wiedzieć pani.– Szukam śladów wiosny, tak jak pani kazała – oznajmił trochę urażony Jacuś. – Ala powiedziała, że widziała tu pączki, więc postanowiłem sprawdzić, z czym są: z dżemem czy z budyniem, bo już trochę zgłodniałem. Ale krzak mnie chwycił i nie chce wypuścić. I wtedy nie wiadomo skąd pojawiły się chmury i lunął deszcz.

– I proszę, jednak mamy śmigus-dyngus– zauważył Bobek z satysfakcją. – Jak ja się cieszę, że niedługą będą święta – powiedziała pani.

Rozmowa na temat opowiadania. Prowadzący zadaje dzieciom pytania: O czym rozmawiały w przed-szkolu dzieci? Na jakie radosne wydarzenia czekały dzieci? Co zrobiły przedszkolaki, aby szybciej minął im czas oczekiwania? Jakie przygody miały na spacerze dzieci? O jakich tradycjach związanych z Wielkanocą rozmawiały dzieci w przedszkolu?

34 „Co to jest tradycja?” – zabawa słownikowa. Prowadzący zadaje pytanie: Jakie znacie tradycje związane ze Świętami Wiekanocnymi? Dzieci, na podstawie własnych doświadczeń, opowiadają o swoich przeżyciach.

5. „Jajko na łyżce” – zabawa ruchowa z elementem równowagi. Każde dziecko ma za zadanie donieść jajko na łyżeczce do mety.

6. „Pomagamy pani” – słuchanie opowiadania Iwony Salach.

– W przedszkolu jest wiele do zrobienia – powiedziała pani i rozejrzała się po sali. – Będę musiała umyć klocki – dodała.– A czy ja mogę pomóc? – zapytał Piotruś.– Potrafisz? – pani uśmiechnęła się.– Nie wiem... – odpowiedział chłopiec.Widząc jego smutną minę, pani powiedziała:– Oczywiście. Możesz mi pomóc, w ten sposób szybciej skończę pracę.

Piotruś był bardzo zadowolony, że może pomóc pani Hani.– I ja..., i ja... – zawołało jeszcze kilkoro dzieci.– Dobrze – uradowała się pani. – Wy umyjecie klocki, a ja przebiorę lalki w cieplejsze ubranka.– Ja tak lubię ubierać lalki! – zawołała Basia.– Mogę ci pomóc – dodała Ania.

– Dobrze – powiedziała pani – Przygotuję ubranka i możecie zabrać się do pracy. A ja pozdejmuję klocki z półek i zetrę kurze.Pani Hania nie zdążyła podejść do półek, gdy odezwał się Kubuś:– W domu moja mama zdejmuje zabawki, a ja wycieram kurze.– Chcesz mi pomóc? – zapytała pani.– Bardzo – odpowiedział dumnie chłopiec.– Oto twoja ściereczka – i pani podeszła do półek.

Wszyscy zabrali się raźno do pracy. Po pewnym czasie w sali zapanował porządek: klocki były czyste, lalki ciepło ubrane, a kurze z półek za sprawą Kubusiowej ściereczki – zniknęły.Pani uśmiechnęła się do dzieci: – Bardzo mi dzisiaj pomogliście, bez was sprzątałabym o wiele dłużej. Powiem waszym rodzicom, jakich mam dzielnych pomocników. Dzieci były zadowolone i bardzo dumne z pochwały.

Rozmowa na temat opowiadania. Prowadzący zadaje pytania: Co chciała zrobić pani? Kto jej w tym pomagał? Co robiły dzieci? Dlaczego robimy świąteczne porządki?

7. „Wielkanocne porządki” – zabawa dydaktyczna. Prowadzący zadaje pytania: Jak wyglądają wiosenne porządki w waszych domach? Jak dzieci mogą pomóc rodzicom w takich porządkach? Prowadzący ma przygotowane pary obrazków przeciwstawnych przedstawiających porządek i bałagan w pokoju, czyste i brudne szyby, bałagan i porządek przed domem. Prowadzący zadaje dzieciom pytania: Gdzie lepiej byście się czuli? Dlaczego życie w bałaganie jest trudne?

8. Gimnastyka dla dzieci.

https://www.youtube.com/watch?v=n7OIPFcyZRU

 INFORMACJE OD PANI KATECHETKI:

 

    23-26.02.2021R. NASZE PODRÓŻE

1. „Zabawy z globusem” – zabawa dydaktyczna. Prowadzący prezentuje globus i mówi,  że przedstawia on kulę ziemską. Pokazuje, w którym miejscu znajduje się Polska. Prowadzący pokazuje również równik i krainy najbliżej niego położone jako miejsca, gdzie zawsze jest ciepło oraz bieguny jako miejsca, gdzie zawsze jest zimno.

2. „Zabawy z mapą” – zabawa słownikowa. Prowadzący odczytuje  odczytuje nazwy państw, które leżą blisko równika. Zadaniem dzieci jest powiedzieć, jak nazywają się mieszkańcy tych państw. Prowadzący pomaga we właściwym nazywaniu krajów, np. Indonezja, Kenia, Uganda, Kongo, Somalia, Brazylia, Kolumbia, Ekwador. Prowadzący zadaje dzieciom pytania: Jak wyglądają ludzie mieszkający w ciepłych krajach? Jak myślicie, dlaczego ich kolor skóry jest ciemniejszy?  Korzysta podczas rozmowy z ilustracji i zdjęć.

3. PIĘCIOLATKI: Praca w KP3.17 – kodowanie, dekodowanie. Dzieci kolorują obrazek zgodnie z kodem. Mówią, jaka jest ich zdaniem pogoda w tym miejscu.

4. „Zakładamy hodowlę storczyków” – zabawa badawcza. Rozmowa nt. Co jest potrzebne roślinom, aby pięknie rosły? Następnie wspólnie z dziećmi prowadzący wybiera ze zgromadzonych rzeczy te, które potrzebne są do założenia hodowli storczyków (osłonki, doniczki, odpowiednia ziemia, konewki, zraszacze, nawóz do storczyków, małe rośliny). Prowadzący wybiera z dziećmi miejsce, które ma odpowiednią ilość światła i sadzi tam rośliny.

5. „Globus” – słuchanie wiersza Jana Brzechwy.

W szkole
Na stole
Stał globus –
Wielkości arbuza.
Aż tu naraz jakiś łobuz
Nabił mu guza.
Z tego wynikła
Historia całkiem niezwykła:
Siedlce wpadły do Krakowa,
Kraków zmienił się w jezioro,
Nowy Targ za San się schował,
A San urósł w górę sporą.
Tatry, nagle wywrócone,
Okazały się w dolinie,

Wieprz popłynął w inną stronę
I zawadził aż o Gdynię.
Tam gdzie wpierw płynęła Wisła,
Wyskoczyła wielka góra,
Rzeka Bzura całkiem prysła,
A powstała góra Bzura.
Stary Giewont zląkł się wielce
I przykucnął pod parkanem,
Każdy myślał, że to Kielce,
A to było Zakopane.
Łódź pobiegła pod Opole
W jakichś bardzo ważnych sprawach –
Tylko nikt nie wiedział w szkole,
Gdzie podziała się Warszawa.
Nie było jej na Śląsku ani w Poznańskiem,
Ani na Pomorzu, ani pod Gdańskiem,
Ani na Ziemiach Zachodnich,
Ani na północ od nich,
Ani blisko, ani daleko,
Ani nad żadną rzeką,
Ani nad żadnym z mórz.
Po prostu przepadła – i już!
Trzeba prędzej oddać globus do naprawy,
Bo nie może Polska istnieć bez Warszawy!
Rozmowa dotycząca treści wiersza. Prowadzący. zadaje dzieciom pytania: Co się wydarzyło w szkole?
Co się stało z globusem? Co należy zrobić, aby wszystkie góry, morza, miejscowości wróciły na swoje miejsce?

6. „G jak globus” – zabawa słuchowa. Prowadzący ma przygotowane obrazki przedstawiające różne przedmioty, a wśród nich takie, które zaczynają się głoską g. Zadaniem dzieci jest nazwać rzeczy na obrazkach i powiedzieć, na jaką głoskę się zaczynają.

7. „Coś na g” – zabawa spostrzegawcza, ćwicząca percepcję wzrokową i słuchową. Dzieci podają nazwy różnych przedmiotów, m.in. tych, które znajdują się w sali. Za pomocą gestów, dźwięków (klaskanie, tupanie) określają, czy w danym wyrazie występuje głoska g, czy nie.

8. Praca w KP3.18 – wprowadzenie litery g, rozwijanie słuchu fonemowego i percepcji wzrokowej. Dzieci mówią, jakie zwierzę obserwuje podróżnik. Znajdują i rysują drogę ze zdjęciami zwierząt i rzeczy, których nazwa zaczyna się głoską g. Młodsze dzieci dzielą wyrazy na sylaby.

9. GIMNASTYKA DLA DZIECI

https://www.youtube.com/watch?v=n7OIPFcyZRU

10. „Jesteśmy otwarci na przygodę” – zabawa dydaktyczna. Prowadzący demonstruje globus i mówi, że dzisiaj wybierzemy się na wycieczkę daleko na północ. Zadaniem dzieci jest wymyślić, jakim środkiem lokomocji będą podróżować i co mają ze sobą zabrać.

11. „Tam, gdzie zawsze jest biało” – zabawa słownikowa. Prowadzący gromadzi ilustracje, zdjęcia i obrazki przedstawiające życie na Dalekiej Północy lub przygotowuje prezentację multimedialną. Zadaje dzieciom pytania: Jak myślicie, co to za miejsce? Jak nazywają się ludzie mieszkający na Dalekiej Północy? (Innuici) Gdzie oni mieszkają? Czy tylko igloo jest ich mieszkaniem? Jak oni są ubrani? Jaka tam jest pogoda?

https://www.youtube.com/watch?v=EMAdaDo50H8&t=3s

12. „Rozmowa Pingwinów” – słuchanie wiersza, rozmowa na temat pingwinów, opisywanie ich wyglądu na podstawie ilustracji.

Pyta Pingwin Pingwina:
– Dlaczego u nas wciąż zima?
Podobno są takie kraje,
gdzie śnieg topnieje, lód taje.
Albo, co jeszcze ciekawsze,
upały bywają tam straszne.
– Och, nie narzekaj, kolego!
Zima to przecież nic złego.
Przynajmniej się nie pocimy,
ze śniegu mamy pierzyny,
widoki piękne, białe.
Mieszkamy tu na stałe.
I nie musimy co roku
latać niczym bociany
za morza, oceany.
Prowadzący. zadaje dzieciom pytania do wysłuchanego utworu: Kim są bohaterowie wiersza? Gdzie
mieszkają pingwiny? Jakie są zalety mieszkania w zimnej krainie? Jak wyglądają pingwiny?

13. PIĘCIOLATKI: Praca w ZG47 – ćwiczenia grafomotoryczne i percepcji wzrokowej. Dzieci rysują po śladzie globus i kończą kolorowanie go zieloną kredką. Rysują kropki obok tych zwierząt, które zamieszkują Arktykę. Następnie dzieci rysują szlaczek po śladzie.

14.„Zwierzęta Dalekiej Północy” – zabawa dydaktyczna. Prowadzący zapoznaje dzieci z wyglądem
i charakterystycznymi cechami zwierząt na podstawie albumów, zdjęć, obrazków. Zadaje pytania dotyczące wyglądu zwierząt, ich przydatności dla człowieka.

15. „Ryby dla foki” – zabawa matematyczna. Prowadzący przygotowuje dla swojego dziecka: kółka – krążki, liczmany, karteczki z cyframi od 1 do 7. Krążki – to wiaderka na rybki dla fok. Liczmany – to rybki. Prowadzący podaje dzieciom kartki z cyframi, a one mają za zadanie włożyć do kółka tyle liczmanów, ile wskazuje cyfra. Zabawa powtarzana jest wiele razy. Prowadzący. może również zaproponować dokładanie i odkładanie liczmanów zgodnie z podanym działaniem. Młodsze dzieci liczą w mniejszym zakresie, np. do 5. Dzieci starsze mogą wykorzystać cyfry do podpisania działań.

16. PIĘCIOLATKI:  Praca w KP3.19 – ćwiczenia w przeliczaniu, odwzorowywanie liczby elementów za pomocą symboli, ćwiczenia percepcji wzrokowej. Dzieci przyglądają się ilustracji. Wysłuchują pytań i rysują odpowiednią liczbę kresek w ramkach.

17. CZTEROLATKI: Praca z KP2.8 – ćwiczenia percepcji wzrokowej, przeliczania, utrwalanie nazw figur geometrycznych. Dzieci otaczają pętlą te figury geometryczne, z których jest zbudowana żaglówka, podają ich nazwy i je przeliczają. Rysują w ramce tyle kresek, ile trójkątów użyto do zbudowania żaglówki.

18. „Gdzie mieszkają te zwierzęta?” – zabawa dydaktyczna. Prowadzący pokazuje dzieciom plakat
z narysowanym konturem Afryki i podpisem: Afryka. Wskazuje ten kontynent również na globusie. Następnie pokazuje dzieciom Europę – także na globusie – oraz zaznacza na niej Polskę. Obok plakatu z napisem: Afryka Prowadzący układa drugi plakat z narysowanym konturem Polski (jest na nim duży napis Polska). Przed dziećmi leżą ilustracje: słońce, palma, śnieżynka, jodła, lis, dzik, wiewiórka, sarna, lew, słoń, zebra, małpa, hiena. Prowadzący tłumaczy dzieciom, że w Afryce jest bardzo ciepło i rosną tam inne drzewa niż w Polsce – dzieci przyklejają słońce i palmę na konturze Afryki, a śnieżynkę (ewentualnie śnieżynkę razem ze słońcem) i jodłę na konturze Polski. Następnie prosi dzieci, by zastanowiły się, które zwierzęta mieszkają w Polsce, a które
w Afryce. Dzieci naklejają zwierzęta na plakaty.

19. CZTEROLATKI: Praca z KP2.9 – utrwalanie wiadomości na temat zwierząt i miejsc ich występowania. Dzieci naklejają sylwety zwierząt pasujące do afrykańskiego krajobrazu i polskiego lasu.

20. Śpiewanie piosenki w języku angielskim: Five Little Monkeys Swinging In The Tree.

https://www.youtube.com/watch?v=t2jnqUyxck0&fbclid=IwAR0LsZqOosS8hagkGsQMQENy119nWS7JT_P9UkHqoaMRTbWyBJFgxrv3CnE

21. „Balon” – praca plastyczno-techniczna. Prowadzący przygotowuje dla dziecka materiały: prostokątny pojemnik po serku, balonik, kawałek włóczki, kolorowy papier, klej, cztery słomki do napojów, taśmę klejącą. Dzieci ozdabiają pudełka po serku według własnego pomysłu. Do każdego rogu pudełka przyklejają taśmą słomki do napojów. Nadmuchują baloniki do takiej wielkości, by zmieścił się między słomkami. Z czterech kawałków włóczki dzieci robią liny cumujące. Przyklejają je taśmą na czubku balona i rozkładają na cztery strony. Następnie dzieci wycinają trójkąty z kolorowego papieru, sklejają je brzegami i oklejają nimi balon.

22. PIĘCIOLATKI: Praca z ZG48 – ćwiczenia grafomotoryczne. Dzieci rysują po śladzie te przedmioty, które mogą być potrzebne podróżnikowi w trakcie wyprawy.