Przedszkole to pierwsze ważne ogniwo w procesie edukacji. Dziecko przekraczając po raz pierwszy próg placówki przedszkolnej rozpoczyna nowy etap w swoim rozwoju.  Moment ten należy do najbardziej trudnych i znaczących w jego życiu. Dla wielu dzieci oznacza on pierwsze kontakty z dużą grupą rówieśników, rozstanie się z najbliższymi osobami, zaistnienie i funkcjonowanie w nowym środowisku. Nowe środowisko, przysparza mu wiele trosk i trudności. Może powodować poczucie zagubienia, wywołać negatywne emocje. Dlatego ważne jest, by dziecko poznawało nowe otoczenie w poczuciu bezpieczeństwa. Program adaptacji do przedszkola to działania pedagogiczne, które sprzyjają rozładowaniu negatywnych doznań dziecka, zapewniają mu poczucie bezpieczeństwa i prawidłowy rozwój we wszystkich sferach.

Przedszkole nie zastąpi rodziców, nie zdejmie z nich odpowiedzialności za rozwój  i wychowanie, ale może i powinno wspomagać ich w razie potrzeby, doradzać, kompensować braki. Wynika stąd konieczność uzgodnienia celu, zasad postępowania, określenia wspólnych oddziaływań. Wzbudzenia w rodzicach poczucia przynależności do wspólnoty przedszkolnej. Czynne włączenie się  w ten proces najbliższych tj. rodziców, opiekunów dziecka w znacznym stopniu ułatwi dzieciom nawiązanie kontaktu z nauczycielem, rówieśnikami, personelem przedszkola w warunkach komfortu psychicznego. Program adaptacji nie gwarantuje dobrej adaptacji dziecka do przedszkola, ale znacznie ją przyspiesza i ułatwia, nie wszystko już jest nieznane, nowe, nie wszystko budzi niepokój.        

 Adaptacja jest to proces przystosowania się do nowego środowiska społecznego, sytuacji, warunków. Dla małego dziecka takim nowym środowiskiem jest przedszkole. Moment pójścia do przedszkola jest bardzo ważny zarówno dla dziecka jak i dla rodziców/opiekunów.

Nie wszystkie dzieci potrafią sobie poradzić z tą sytuacją. Mały przedszkolak idzie do nowego nieznanego środowiska, w niektórych budzi to lęk, w niektórych ciekawość i radość. Udane włączenie do grupy przedszkolnej ma ogromne znaczenie dla dalszego rozwoju małego człowieka. Jeżeli początkowy okres pobytu dziecka w przedszkolu wiąże się z przyjemnymi uczuciami i przeżyciami, wówczas jest ono pozytywnie nastawione na odbiór świata i ludzi. Jest ufne i nie reaguje lękiem, gdy poznaje coś lub kogoś nowego. Dziecko 3 letnie do tej pory było otoczone troską, miłością i uwagą rodziny, nagle znajduje się wśród nieznanych przestrzeni, gdzie nie zna osób, głosów, przedmiotów, rytmu dnia. Pozbawione najbliższej osoby, która do tej pory była niemal całym jego światem. Poczucie bezpieczeństwa dziecka zostaje w ten sposób zachwiane, narażone jest na ogromny stres wywołany strachem, niepewnością i utratą poczucia bezpieczeństwa. Ta bezbronna istotka wrzucona siłą w obcy świat czuje się odrzucona i opuszczona.

Dzieci przychodzące do przedszkola znacznie różnią się od siebie poziomem zdolności przystosowawczych. Część dzieci adaptuje się  szybko i łatwo, ale są tez tacy, którzy mają z tym duży problem.  W pierwszych  dniach września rodzice patrzą z przerażeniem na płacz swojego dziecka.  Dzieci na nowe miejsce, sytuacje reagują w różny sposób np.:  płaczem, krzykiem, ucieczką, wycofaniem, pozorną akceptacją,  zaburzeniem funkcjonowania /moczenie nocne, jąkanie itp./.    

            Pragnąc maksymalnie zmniejszyć trudności adaptacyjne  warto dostatecznie wcześnie przygotować dziecko do tej nowej sytuacji i stopniowo przyzwyczajać je do przebywania w nowym miejscu pod opieką osób trzecich. Do takich trudnych sytuacji trzeba przygotować dzieci i ich rodziców. Przedszkole na kilka miesięcy przed przyjęciem małego przedszkolaka powinno rozpocząć z nim współpracę. Dzieci spokojnie zaczną więc poznawać przedszkole, sale, plac zabaw, nauczycielkę itp. To pomoże zminimalizować stres rodziców i dzieci. W lepszej adaptacji pomoże atmosfera zaufania, zrozumienia i akceptacji. Pamiętajmy, ze to, co znane, nie budzi obawy i lęku. Każdy pracownik przedszkola stara się, aby dzieci:

- czuły się w nim bezpieczne

- radośnie spędzało czas

- nauczyło się być dzielne, na miarę swoich możliwości i wieku

- umiało obcować z innymi dziećmi

- rozwijało swoje zdolności i zainteresowania

- zdobywało nowe umiejętności

Stopniowe przygotowanie dziecka do pójścia do przedszkola, oswajanie go z miejscem, rytmem dnia, zasadami, myślą o przedszkolu oraz usamodzielnianie – rodzi w nim początki tożsamości przedszkolaka.

                        PAMIĘTAJMY!!!  

Jeśli nawet znajdziesz idealne przedszkole  i dobrze przygotujesz dziecko,  i tak Twój maluch ma prawo wyrazić sprzeciw i niezadowolenie- w końcu w jego życiu zaszła radykalna zmiana i potrzeba czasu,  aby ją zaakceptował.  

              ŻYCZYMY POWODZENIA!!!                        

Drodzy Rodzice! 

Jeżeli w Waszych sercach rodzi się niepokój, czy dobrze robicie oddając dziecko do przedszkola, to chcę Was uspokoić i zapewnić, że w każdej placówce cały personel jest profesjonalnie przygotowany do pracy, jaką wykonuje. Każdy pracownik przedszkola bardzo się stara, by Wasze dziecko: 

- czuło się w nim bezpiecznie, spędzało czas radośnie - nauczyło się być dzielne na miarę swoich możliwości i wieku - umiało być z innymi, zdobywało nowe umiejętności - rozwijało swoje zdolności i zainteresowania. 

Macie prawo do wypracowania wspólnie z przedszkolem, w drodze rozmów       i dyskusji, mądrych warunków, które będą korzystne dla Waszego dziecka. 

Pamiętajcie, że przedszkole to nie przechowalnia, ale drugie – po domu – ważne miejsce w życiu Waszego dziecka. Zadbajcie o to, by Was w tym miejscu nie zabrakło. Tylko wspólne poczynania rodziców i przedszkola stworzą klimat, w którym wszystkim ze sobą będzie dobrze. Życzę Wam, byście okres adaptacji dziecka do nowych warunków przeżyli jak najmniej boleśnie, w czym z pewnością wspomoże Was każdy z naszych pracowników. Postaramy się, aby Wasze dziecko poznało dobrze przedszkole i polubiło je. 

Pamiętajcie, że w miejsce znane wchodzi się bez większych obaw i lęku. Starajcie się korzystać z propozycji przedszkoli aby: - wcześniej wybrać się z dzieckiem do przedszkola i zwiedzić je, - uczestniczyć w zabawach z innymi dziećmi, - pobawić się z dzieckiem w ogrodzie przedszkolnym. 

Prowadźcie wielokrotnie swoje dziecko na spacer w stronę przedszkola – oglądajcie je ze wszystkich stron, rozmawiajcie o nim z Waszym „ skarbem” i informujcie go, że to jest jego przedszkole, tu będą jego koledzy, jego zabawki, jego panie. Ponadto starajcie się, by dziecko uczestniczyło w zakupie przedszkolnej wyprawki – niech samo wybierze kapcie, ubranka itd. 

Nigdy nie straszcie przedszkolem! 

Każde dziecko ( bez względu na wiek ), które idzie do przedszkola pierwszy raz wymaga takich zabiegów. Ich efektem będzie spokojna adaptacja w nowym środowisku.  Przekazując tych kilka podstawowych rad życzymy sukcesów  Wam i Waszemu Dziecku.

ADAPTACJA DZIECI W PRZEDSZKOLU - ARTYKUŁ DLA RODZICÓW  

Adaptacja to przystosowanie się do nowego środowiska społecznego, sytuacji, warunków, jak również zmniejszenie odczuwania określonych bodźców, wskutek ich długotrwałego działania. Dla małego dziecka, takim nowym środowiskiem jest przedszkole. Moment pójścia do przedszkola jest bardzo ważnym wydarzeniem. Te pierwsze doświadczenia społeczne często odbijają się na dalszym życiu dziecka. Otoczone, dotychczas, troską i uwagą rodziny, nagle znajduje się w miejscu, gdzie wszystko jest nowe, obce, inne: przedmioty, osoby, rytm dnia. Niektóre dzieci są wówczas zaciekawione, inne zaś niespokojne, niepewne, boją się zostać same- bez rodziców. Ich poczucie bezpieczeństwa zostaje zachwiane. Część dzieci przystosowuje się dość szybko, u innych okres aklimatyzacji trwa nieco dłużej. Są i takie dzieci, które mają ogromne trudności z  adaptacją do warunków przedszkolnych. Największe problemy z przystosowaniem się mają dzieci, które miały przykre doświadczenia w relacjach z osobami dorosłymi, są nieśmiałe, lękliwe, miały mało kontaktów z rówieśnikami, których rodzice są nadopiekuńczy. Zdarza się także, że dzieci nie lubią lub boją się nauczycielki. Reakcje dzieci w sytuacjach zagrożenia bywają bardzo różne. Może to być płacz, wycofanie, pozorna akceptacja, zaburzenie funkcjonowania np. jąkanie, moczenie nocne. W przypadku nasilania się tych ostatnich, wskazane jest, aby zabrać dziecko z przedszkola. Często uważa się, że takie zachowania są normalne w okresie adaptacyjnym, jednakże, powstałe wówczas urazy psychiczne, mogą mieć poważny wpływ na przyszłość dziecka. Bardzo ważne jest, by te pierwsze doświadczenia dziecka z przedszkolem, przebiegały w atmosferze bezpieczeństwa, spokoju, łagodności. Często zdarza się, że osoby dorosłe bardziej przeżywają pójście dziecka do przedszkola, niż ono same. Nasuwa się więc pytanie: jak pomóc maluchom oraz ich rodzicom, aby przezwyciężyć te trudności..? Najważniejsze wydaje się tutaj, by nauczyciel zdobył ich zaufanie, by wszyscy wzajemnie poznali się i zaakceptowali. Istotne jest zatem, stworzenie ciepłej i serdecznej atmosfery w kontaktach z rodzicami oraz ich dziećmi. Bardzo ważną rolę, odgrywa także współpraca z rodzicami: wymiana spostrzeżeń na temat dziecka, systematyczne komunikowanie się w sprawach dotyczących dziecka – jego funkcjonowanie w grupie przedszkolnej. Ponadto, należy zwrócić szczególną uwagę na zapewnienie ciepłego klimatu w grupie przedszkolnej oraz indywidualne podejście do potrzeb małego dziecka – przedszkolaka. Stwarzanie ciekawych, innowacyjnych sytuacji edukacyjnych pozwala rozbudzać wyobraźnię dziecka, a także pozytywnie wpływa na budowanie obrazu przedszkola w oczach dziecka. Zatem pełną inicjatywę działań edukacyjnych pozostawia się nauczycielom, którzy stosując cały bagaż metod i form pracy z dziećmi, kształtują w swoich wychowankach postawę twórczą - chęć współdziałania z rówieśnikami, partnerskie relacje między dziećmi oraz ich otwarta postawa, pozwalają na pozytywną realizację celów wychowania przedszkolnego ukierunkowanych na wszechstronny prawidłowy rozwój dziecka. Takie traktowanie edukacji przedszkolnej przyniesie oczekiwane efekty, a także uśmiech dziecka i zadowolenie rodziców.          

DZIECKO TEŻ CZŁOWIEK –ARTYKUŁ DLA RODZICÓW

             Dziecko - mały człowiek, który nie potrafi zadbać o siebie… Potrzebuje do tego rodziców, opiekunów i nauczycieli. Dlatego naturalnymi "strażnikami" praw dziecka są jego rodzice i opiekunowie. Dziecko potrzebuje specjalnego zabezpieczenia w prawie stanowionym. Dobre prawo powinno pomagać rodzicom i opiekunom w rozwoju dziecka. Co to jest prawo? Najogólniej mówiąc prawo to pewne reguły zachowania, to obowiązki i uprawnienia. 

Obowiązek to sytuacja, polegająca na tym, że musimy się w określony sposób w danej, oznaczonej sytuacji zachować, nie mamy możliwości wyboru postępowania. Przykład: obowiązek szkolny- dzieci mają obowiązek uczęszczać do szkoły. Uprawnienie przyznaje nam prawa do wyboru określonego zachowania, bez nakładania na nas obowiązku. Przykład: prawo do nauki, które oznacza, że państwo gwarantuje każdemu bezpłatny dostęp do szkoły, opracowuje programy nauczania, kształci nauczycieli itd. Nie stosowanie się do wyznaczonych reguł ( czyli prawa ) powoduje sankcję czyli przymus wywołujący odpowiednie zachowanie. Sankcja może przybierać różną postać, np.: odpowiedniej kary. 

Nasze małe prawo… ( czy dzieci rozumieją co to jest prawo? )  Przykład: Mama nie pozwala wchodzić do mieszkania w zabłoconych butach, gdy na dworze pada deszcz. Zabrudzisz przecież podłogę. Masz obowiązek zdejmować buciki w przedpokoju. Jeżeli tego nie zrobisz i naniesiesz błota do pokoju, spotka cię kara. Mama się pogniewa, będziesz musiał posprzątać. 

Pamiętaj! Jeżeli mama daje Ci klapsa, to nie znaczy, że łamie Twoje prawa. 

Jakie mamy prawa? 

Mieć prawo oznacza móc rościć ( wymagać).  Oznacza to, że dziecko ma prawo domagać się tego, aby dorośli przestrzegali jego praw. 

Dziecko to mały człowiek, ale jak dorosły ma swoją godność i jest niepowtarzalne jako jednostka ludzka. 

Co oznacz słowo godność? Człowiek jest osobą, tzn. indywidualnością. Każdy z nas jest inny, posiada określone podstawowe cechy, które go charakteryzują i wyróżniają. Godność każdego z nas odnosi się do naszego istnienia i naszej specyficznej wartości.  Godność wyraża zdolność człowieka do wolnego i świadomego działania, do rozwoju intelektualnego i moralnego. Każdemu człowiekowi jako osobie dzięki godności przysługuje prawo wolności w zakresie wyboru wartości i sposobu ich realizowania. Wolność, miłość, duma, szacunek, powaga, pokój, dobro, pracowitość. Godność jest podstawową wartością życia. To, jacy jesteśmy w życiu i jak traktują nas inni. Każdy z nas zasługuje na szacunek, powinniśmy więc umieć szanować samych siebie.

 Szacunek dla siebie samego powstaje z wewnętrznej pewności o naszych dobrych cechach, mocnych stronach, wiąże się z akceptacją nas przez innych, takich jakimi naprawdę jesteśmy. 

Z braku szacunku powstaje z czasem lekceważenie, z lekceważenia pogarda. Gdy mamy odwagę dostrzegać własne błędy, możemy siebie szanować a zarazem szanować innych. Kto szanuje siebie, szanuje tez innych! Aby kogoś szanować, należy dostrzegać w nim pozytywne cechy. Gdy ktoś nas poniża słownie lub fizycznie okazuje nam brak szacunku. Gdy my kogoś źle traktujemy, zachowujemy się nieodpowiednio, sami siebie pozbawiamy godności. 

Każde dziecko posiada prawo do nauki, do informacji, do ochrony przed poniżającym traktowaniem i karaniem, do życia prywatnego i rodzinnego, do swobody wypowiedzi. Musimy jednak brać pod uwagę wiek, dojrzałość i rozeznanie własnej sytuacji. My dorośli jesteśmy po to aby, wam pomagać i was chronić!                                 

APEL TWOJEGO DZIECKA

       ********************************************************* 

Nie psuj mnie, dając mi wszystko, o co Cię proszę.  Niektórymi prośbami jedynie wystawiam Cię na próbę. 

Nie obawiaj się postępować wobec mnie twardo i zdecydowanie.  Daje mi to poczucie bezpieczeństwa. 

Nie pozwól mi utrwalić złych nawyków.  Ufam, że Ty pomożesz mi się z nimi uporać. 

Nie postępuj tak, abym czuł się mniejszy niż jestem.  To sprawia, że postępuję głupi, żeby udowodnić, że jestem duży. 

Nie karć mnie w obecności innych. Najbardziej mnie przekonujesz, gdy mówisz do mnie spokojnie i dyskretnie. 

Nie ochraniaj mnie przed konsekwencjami tego co zrobiłem.  Potrzebne mi są również bolesne doświadczenia. 

Nie przejmuj się zbytnio, gdy mówię Ja Cię nienawidzę.  To nie Ciebie nienawidzę, ale ograniczeń, które stawiasz przede mną. 

Nie przejmuj się zbytnio moimi małymi dolegliwościami.  Pomyśl jednak czy nie staram się przy ich pomocy przyciągnąć Twojej uwagi, której tak bardzo potrzebuję. 

Nie gderaj.  Będę się bronił, udając głuchego. 

Nie dawaj mi pochopnych obietnic,  bo czuję się bardzo zawiedziony, gdy ich później nie dotrzymujesz. 

Nie przeceniaj mnie. To mnie krępuje i niekiedy zmusza do kłamstwa, aby nie sprawić Ci zawodu. 

Nie zmieniaj swoich zasad postępowania w zależności od układów.  Czuję się wtedy zagubiony i tracę wiarę w Ciebie. 

Nie zbywaj mnie, gdy stawiam Ci pytania. Ja znajdę informacje gdzie indziej, ale chciałbym żebyś Ty była moim przewodnikiem po świecie. 

Nie mów, że mój strachy i moje obawy są głupie.  Dla mnie są bardzo realne. 

Nigdy nawet nie sugeruj, że ty jesteś doskonały i nieomylny. Przeżywam bowiem zbyt wielki wstrząs, gdy widzę, że nie jesteś taki. 

Nigdy nie myśl, że usprawiedliwianie się przede mną jest poniżej Twojej godności.  Wzbudza ono we mnie prawdziwą serdeczność. 

Nie zabraniaj mi eksperymentowania i popełniania błędów.  Bez tego nie mogę się rozwijać. 

Nie zapominaj jak szybko dorastam.  Jest Ci zapewne trudno dotrzymać mi kroku, ale, proszę Cię, postaraj się.                                          

ZATEM – PO CO DZICEKU PRZEDSZKOLE? ARTYKUŁ DLA RODZICÓW  

        ***************************************************************

Wiek przedszkolny charakteryzuje wzmożona aktywność poznawcza dziecka: dziecko jest ciekawe otaczającego świata, wiele rzeczy chce zobaczyć, dotknąć, poznać. Jest to także okres nawiązywania pierwszych kontaktów z rówieśnikami, pierwszych przyjaźni. Czasem nie obywa się niestety bez konfliktów, które dziecko uczy się rozwiązywać.  Mały przedszkolak uczy się samodzielności, niezależności, okazywania emocji, współżycia społecznego. W tym okresie kształtuje się osobowość, charakter dziecka – a wszystko pod okiem wykwalifikowanej kadry pedagogicznej. Oczywiście ogromny wpływ na rozwój każdego dziecka wywiera rodzina, czyli najbliższe dziecku otoczenie, ale nie we wszystkich sferach rozwoju. Zdarza się bowiem, bardzo często, że dziecko pozostające pod opieką troskliwej babci jest we wszystkim wyręczane – w związku z czym nie nauczy się samodzielności w zakresie samoobsługi, czyli ubieraniu się, dbaniu o własny wygląd itp. A przecież babcia nie będzie chodziła z wnuczkiem do szkoły i zmieniała mu kapci. Dziecko w wieku przedszkolnym ma nieograniczoną ciekawość otaczającym światem, wciąż zadaje pytania, wymaga ciągle nowych pomysłów od opiekunów – czy nam dorosłym wystarcza czasu i cierpliwości, aby w domu zaspokajać tę naturalną potrzebę poznawczą? Często zdarza się, że w domu dziecko większość czasu spędza przed telewizorem, a pobyt na świeżym powietrzu ogranicza się do wspólnych z mamą zakupów. W przedszkolu każdy dzień ma swój rytm, na wszystko jest odpowiedni czas: na czytanie bajek, rozmowę, malowanie, rysowanie, pobyt na powietrzu, odpoczynek, posiłki…  Biorąc również pod uwagę ciekawość świata, stale są organizowane sytuacje edukacyjne pozwalające zaspokoić dziecku tę potrzebę, dostrzec piękno przyrody i jej zmiany. Przedszkole zapewnia każdemu dziecku wspieranie rozwoju w zakresie sfer: emocjonalnej, poznawczej, społecznej, ruchowej.  Ważną kwestią jest także fakt, iż dzieci, których rozwój z różnych przyczyn nie następuje w takim samym tempie jak u pozostałych rówieśników, w przedszkolu są otaczane indywidualną pomocą i pracą nauczycielki, a w razie nieprawidłowości w rozwoju, dzieci te są kierowane wraz z rodzicami do odpowiednich specjalistów – w domu często zdarza się, że rodzice nie zauważają nieprawidłowości lub opóźnienia w niektórych sferach rozwoju dziecka, nie wiedzą także w jaki sposób pracować z dzieckiem, aby wspomagać jego rozwój. Cokolwiek można powiedzieć o życiu dziecka w przedszkolu czy w domu, zrozumiałe jest, że każda forma opieki nad dzieckiem ma swoje dobre strony.  Ważne jest aby poczynaniami dorosłych kierowało dobro dziecka i jego wszechstronny rozwój dostosowany do możliwości i potrzeb. Są przecież i tacy rodzice i dziadkowie, którzy bardzo dużo czasu poświęcają swoim dzieciom i potrafią pokazać im to, co ważne i piękne w życiu, przygotować dziecko do życia w społeczeństwie.  Decyzję o tym, czy posłać dziecko do przedszkola, muszą zatem podjąć rodzice. Taki proces wychowania w przedszkolu, który ukazałam, ma niewątpliwie dobry wpływ na rozwój dziecka, ale podstawowym warunkiem jest to, aby wybrać przedszkole, w którym dziecko będzie się dobrze czuło, będzie akceptowane takim jakie jest, nauczycielki będą współdziałać z rodzicami, rodzice będą mogli podzielić się swoimi obawami; a wszystkim będzie przyświecało dobro dziecka. Teraz w przedszkolach odbywać się będą tzw. „dni adaptacyjnedrzwi otwarte” jest to zatem świetna forma wyjaśnienia wątpliwości rodziców, poznania nauczycielek pod opiekę których chcemy oddać swe pociechy. Warto również zasięgnąć od innych rodziców opinii na temat potrzeby korzystania dziecka z edukacji przedszkolnej. A jeśli już rodzice zdecydują się na posłanie dziecka do przedszkola, zadowolona buzia ich pociechy i opowieści o życiu przedszkolaka utwierdzą ich w przekonaniu, że to była trafna decyzja.