REALIZACJA PODSTAWY PROGRAMOWEJ

DRODZY RODZICE!

W tym szczególnym okresie, gdy jesteśmy zobowiązani do siedzenia ze swoimi pociechami w domu,  chciałabym Państwu zaproponować pomoc w organizacji atrakcyjnego pobytu w domu z dziećmi. Zachęcam Państwa do wykorzystania pomysłów ciekawych zajęć i zabaw. Ponadto proszę o pamiętanie, iż w tym trudnym okresie bardzo istotne jest dbanie o przestrzeganie higieny osobistej i innych zaleceń, które są adresowane w naszym kierunku przez rząd czy służby medyczne. Tylko odpowiedzialną postawą możemy pokonać koronawirusa.

Zachęcam rodziców do zapoznania dzieci z bajką ,,MAM TĘ MOC" o koronawirusie:

O_koronawirusie_dla_dzieci(1).pdf

XII. 22 - 30.06.2020r. WAKACJE!

1. „Jadę w góry, góry, góry!” – rozmowa na temat górskich krajobrazów na podstawie doświadczeń
dzieci oraz opowiadania Letnie opowieści – echo w Tatrach.

,,Letnie opowieści – echo w Tatrach" Małgorzata Szczęsna
Byliście kiedyś w Zakopanem, tam gdzie są najwyższe nasze góry? Właśnie tam jedziemy całą
rodzinką! Dojeżdżamy już na Jaszczurówkę do przyjaciół rodziców – Bogusi i Janusza. (Zawsze
się zastanawiałam, czy kiedyś mieszkały tam jaszczurki?) Jest wieczór i się ściemnia. Gospodarze otwierają bramę, a ich syn – Kamil, już biegnie, by nas przywitać.
– Witojcie, witojcie – wita nas Janusz po góralsku.
Bogusia i mama jak zwykle ściskają się ze łzami w oczach.
Rozlokowujemy się i jemy kolację w ich przytulnej kuchni. Po posiłku my z Kamilem idziemy
do jego pokoju i gramy w gry planszowe, a rodzice długo rozmawiają. Rano szeroko otwieramy okno i podziwiamy widok gór. Przed nami Nosal i Giewont z krzyżem na szczycie. Mimo że jest lato, na wierzchołku Giewontu widać śnieg. My z mamą nie wytrzymujemy i już śpiewamy. Pomóżcie nam:
Biegnie do Nosala, słońce ją przypala.
Siadła na Giewoncie, tam też piecze słońce.
– Jak widać, nie całkiem udało się przegnać zimę! – mówi Karinka.
Janusz proponuje wycieczkę. Zatrzymujemy się w miejscu, skąd możemy oglądać, jak na dłoni,
całe Zakopane. Stąd wydaje się takie malutkie.
Jedziemy dalej. Następny nasz przystanek to duży parking.
– Co będziemy teraz robić?
– Idziemy do Morskiego Oka – wyjaśnia ciocia Bogusia. – Czeka nas długi spacer.
Droga chwilami jest trudna i z radością widzimy, że zbliżamy się do celu. Widok jest wspaniały. Staję na dużym kamieniu, z ciupagą w ręku, w góralskim kapeluszu z piórkiem i muszelkami.
Rozpoczyna się sesja zdjęciowa! Wszyscy pstrykają mi zdjęcia. Czuję się jak gwiazda filmowa.
– Chciałabym jeszcze przejść się wokół jeziorka! – mówi mama i patrzy w stronę ścieżki
wyłożonej kamieniami.
– Mamo, nie mamy siły, chodźmy na naleśniki do baru – prosi Mateusz.
– Ja przejdę się z mamą! Zamówcie dla mnie z serem i czekoladą! – staję koło mamy.
– Tylko uważajcie, bo często niedźwiedzie schodzą z gór! – przestrzega wujek.
Nikogo nie ma na ścieżce, tylko my. Nagle słyszymy: uuuuu, uuuu. Przyspieszamy kroku, prawie biegniemy.
– Uuuuu, Uuuuu, Uuuuuuu – głos rozlega się coraz głośniej i dobiega do nas ze wszystkich stron. Stajemy przerażone!
– Uuuuuu – ten głos rozlega się teraz bardzo blisko nas!
Nagle zza krzewu jałowca wybiega w naszym kierunku…. roześmiany wujek Janusz.
– Janusz! – dobiega do nas Bogusia. – To wcale nie jest śmieszne! Bardzo przestraszyłeś dziewczyny.
Gdy dociera do nas, że nie ma żadnego niebezpieczeństwa, wybuchamy śmiechem.
– Wujku, jak to zrobiłeś, że głos dochodził do nas ze wszystkich stron – pytam, rozglądając
się.
– To echo! Gdy ryknąłem „uuu”, dźwięk mojego głosu odbił się od ścian lasów, górskich
zboczy, skał i powrócił do nas.

– Chodźmy lepiej na te naleśniki – mówi zdecydowanym głosem ciocia Bogusia. Jest jeszcze
trochę zdenerwowana na wujka za ten żart.

Po wysłuchaniu opowiadania dzieci bawią się w Stary niedźwiedź mocno śpi. Następnie dzieci odpowiadają na pytania: Dokąd pojechała Ada z rodziną? Narysujcie w powietrzu, jak wyglądają pagórki, wyższe wzniesienia, wysokie góry. Jakie góry zobaczyli przez okno rankiem? Dokąd pojechali na wycieczkę? Co chciała zrobić mama, gdy zobaczyła jezioro? Jaki dźwięk Ada usłyszała na ścieżce? Kto to był? Co należy zrobić, gdy usłyszy się dziwny dźwięk lub zobaczy dzikie zwierzę?
Rozmowa na temat bezpieczeństwa w kontaktach ze zwierzętami w czasie wakacji.

2. „Moje góry” – układanie pejzaży górskich z figur geometrycznych.

3. Rytmika – zabawy umuzykalniające.
– Misia bela – zabawa z pokazywaniem.
– Poruszanie się do rytmu granego przez prowadzącego na tamburynie: marsz, podskoki, bieg. • tamburyn
– Ćwiczenia oddechowe „Oddech chusty”.
Dzieci stoją. Trzymają chusteczki - apaszki, prowadzacy mówi: Dziś oddychamy, trzymając chustę. Gdy unosimy ją do góry, robimy wdech, gdy opuszczamy – wydech. Wszyscy poruszają chustą powoli, następnie coraz szybciej.
– Rozśpiewanie (nalezy. zwrócić uwagę na dykcję dzieci).
Dzieci stoją wyprostowane, śpiewają coraz wyżej: słoń – ce, słoń – ce, słoń – ce; kra, kra, kra. (buzia im drży); śnieg, śnieg, śnieg (jak kaczka, z zatkanym nosem). Dzieci masują palcami całe policzki okrężnie, szczególnie żuchwę, przeciągają się i ziewają.

– Taniec przy piosence ,,Jadę pociągiem prawdziwym" sł. i muz. Marek Grechuta.

https://www.youtube.com/watch?v=1yHEXuZWv-8

– Muzyczne wyciszenie.
Dzieci siedzą w siadzie skrzyżnym. Słuchają utworu Fryderyka Chopina ,,Preludium deszczowe". Dłońmi naśladują padający deszcz (ruch palców w rytm muzyki).

https://www.youtube.com/watch?v=0LWoLykSSaQ

4. „ Co przypomina ci ta plama”– dzieci zaginają kartkę, w zagięciu umieszczają trochę farby, zaginają kartkę ponownie, ściskają ją i rozkładają. Palcem rozcierają plamę, aby otrzymać to, co sobie wyobraziły, następnie dorysowują pisakami dodatkowe elementy.

5. „Skarby w wodzie” – zabawa sensoryczna.
Obok dzieci na stoliku stoi miska z wodą i różnymi przedmiotami, które można znaleźć w wodzie: muszle o różnych kształtach, patyki, kamienie. Dziecko, z zawiązanymi chustką oczami, wkłada ręce do miski i dotyka znajdujących się tam przedmiotów. Mówi jakie skarby znalazł w wodzie.

6. „Gdzie woda jest słodka, a gdzie słona?” – rozmowa na temat rodzajów wód w zbiornikach wodnych na podstawie doświadczeń dzieci i opowiadania Letnie opowieści – zabawy w wodzie.

,,Letnie opowieści – zabawy w wodzie" Małgorzata Szczęsna
Znów jestem na Mazurach nad jeziorem u kuzynów – Roberta i Kasi. Może pamiętacie, że bawię się tu z grupą chłopaków: Maksem, Leonem, Klaudiuszem, Dawidem. Obudziłam się, leżę i myślę, co będziemy dziś robić…
– Ada, ty śpiochu! Wstawaj! – krzyczy Maks, pukając w szybę tuż nad moim łóżkiem.
– Już idę! – mówię, uchylając okno. Przed moją przyczepą stoi cała nasza ekipa.
– Idziemy nad jezioro – mówi Leon, trzymając w ręku wiadro.
– Co będziemy robić? – pytam.
– Zobaczysz.
Schodzimy na pomost, gdzie Robert, Paweł i pan Rysiek szykują wędki. Chłopaki podwijają wysoko spodnie i wchodzą do wody. Odgarniają piasek i pokazują mi coś szarego. To glina, którą wyciągamy z wody i wrzucamy do wiadra. Siadamy na pomoście i robimy z niej różne rzeczy
– kubeczki, serca, wałki, które ozdabiamy kolorowymi kamykami. Zanosimy nasze wyroby i kładziemy wokół ogniska, by wysuszyły się i wypaliły.
– A teraz robimy kule z gliny i zobaczymy, kto rzuci najdalej! – woła Maks. Robimy stosy kul i rzucamy.
– Najdalej rzucali Klaudiusz i Maks – oceniają panowie z wędkami.
– A teraz wskakujemy do wody – chłopaki zdejmują spodnie i bluzki i w kąpielówkach wchodzą do wody.
– Nie chlapcie! – wołam, przecierając oczy. Powoli wchodzę do wody, a chłopaki ze wszystkich stron nacierają na mnie i obiema rękami rozchlapują wodę. Wtedy potykam się o kamień, przewracam. Robert szybko podbiega, bierze mnie na ręce i grozi chłopakom.
– Ech, ech, ech – kaszlę, bo woda dostała mi się do gardła.
– Ta woda wcale nie jest słodka, ona nie ma smaku – mówię zdziwiona.
– Tak mówi się na wodę, która jest w jeziorach, stawach, rzekach. Tylko taką wodę mogą pić zwierzęta – tłumaczy mi Paweł.
– A słona?
– Słona jest w oceanach i morzach – dodaje pan Rysiek.
– Tak, to prawda, bo jak fala przewróciła mnie, zachłysnęłam się wodą morską i aż drapało mnie w gardle od soli, a oczy mama obmywała mi wodą z butelki.
– Ada, czy ty musisz się ciągle przewracać i próbować, jaka jest woda? – śmieją się chłopaki.
Jeszcze długo bawimy się w wodzie. Pływamy przy brzegu w rękawkach, na dmuchanych kółkach, deskach. Obserwujemy pływającą ławicę maleńkich rybek i rodzinę łabędzi. Nosimy piasek i wodę do piaskownicy, która jest tuż przy brzegu. Próbujemy puszczać kaczki na wodzie, ale nie wychodzi nam to jeszcze. Po obiedzie robimy małe łódeczki z połówki orzecha. Wkładamy do środka trochę gliny i wbijamy w nią wykałaczkę z nabitym na nią liściem. Kładziemy się na brzuchu na pomoście, spuszczamy łódki na wodę i dmuchamy, aby popłynęły daleko.

– Moja najdalej! – woła Maks.
– Nie dmuchajcie tak mocno, bo moja łódka chwieje się i zaraz się przewróci – mówię zdenerwowana.
– Tak jak ty dziś rano, przewróci się i zachłyśnie słodką wodą – śmieją się chłopaki.
Wieczorem dorośli siadają przy ognisku. Na grillu robią kolację: pieką mięsa, kiełbaski, zapiekanki, warzywa posypane przyprawami. Palce lizać!
– Ada, nie jedz tyle, bo nie będziesz miała siły biegać i przegrasz – mówi Leon, wkładając do buzi kolejna kiełbasę.
– Jeden, dwa, trzy…. – liczy Maks, bo już bawimy się w chowanego. Teraz, gdy jest ciemniej, łatwiej się schować.
–…Dziesięć! Szukam!
Siedzę cicho, schowana za najbliższym drzewem i szukam okazji, żeby wyskoczyć i się zaklepać. Myślę, co jutro będziemy robić…

Zadajemy dzieciom pytania: Dokąd pojechała Ada? Co tam robiła? Co się stało, gdy chłopaki ochlapali Adę? Na wodę, która jest w jeziorze, mówimy, że jest słodka. Gdzie jeszcze jest słodka woda? Gdzie jest słona woda? Dlaczego jest słona? Jaka woda jest w kałużach? W co jeszcze bawiły się dzieci na Mazurach? W co wy się bawicie, gdy jesteście nad wodą? O czym należy pamiętać, gdy bawimy się w wodzie?

7. „Gdzie można to znaleźć?” – praca z KP2.50.
Dzieci wykonują ćwiczenia wspomagające rozwój grafomotoryczny (s. 12). Rozmawiają o doświadczeniach z zajęć w pierwszej części dnia, gdzie dotykiem sprawdzały, co jest w wodzie. Wymieniają te przedmioty. Wypowiadają się o tym, co można znaleźć w lesie, w parku. Wykonują KP2.50.

8. Boogie woogie – zabawa ruchowa do piosenki.

https://www.youtube.com/watch?v=udReRLpp6hU

9. ,,Letnie opowieści – na plaży: Małgorzata Szczęsna.
Jest lato, gorąco, a my jesteśmy na plaży. My, to znaczy moi rodzice, brat, siostra i ja Ada. Rozkładamy się nad samą wodą. Tata i ja robimy piękny zamek z piasku – z fosą, mostem zwodzonym i czterema wieżami. Mateusz i Karinka grają w piłkę plażową. Później biorą materac i idą do wody. Leżą na brzuchu i ruszają rękami w wodzie, by odpłynąć od brzegu. Mama, mimo że zaangażowana jest w treść czytanej książki, nagle zrywa się i krzyczy. My z tatą wstajemy i patrzymy, jak materac z Matim i Karinką szybko się oddala. Ratownik też to zauważa i głośno gwiżdże. Moje rodzeństwo odwraca się, zawraca materac i płynie już w naszym kierunku.
– Patrzyliśmy w tę stronę, w którą płynęliśmy. Gdy usłyszeliśmy gwizdek i odwróciliśmy się, byliśmy zdziwieni, że jesteśmy tak daleko – tłumaczy się Mateusz.
– Nie przypuszczaliśmy, że tak szybko oddalimy się od brzegu – mówi zdyszana Karinka.
Kładą się na kocach, a ja bawię się zamkiem z piasku. Podchodzą do mnie dzieci, których rodzice leżą koło nas.
– Jaki piękny zamek! Możemy się z tobą pobawić?
Kiwam głową. Najstarsza dziewczynka – Kaja, przynosi wodę w wiaderku i dolewa do fosy. Wtedy chłopcy – Dominik i Alek, kładą patyki. Obserwujemy, jak płyną. Woda wsiąka w piasek, patyki nieruchomieją. Po chwili zabawy dzieci podchodzą do swoich rodziców. Kaja bierze pieniądze i cała trójka idzie kupić lody. Lodziarz oddala się, więc dzieci podbiegają do niego. Z lodami w dłoni rozglądają się dookoła. Kaja przeciera dłonią oczy, pewnie płacze. Bierze Dominika i Alka za dłonie.
Nie wie, w którą stronę iść, ale trzyma mocno chłopców, by nie zgubili się w tym tłumie ludzi, koców, materacy.
– Mamo, te dzieci, z którymi się bawiłam, zgubiły się. Nie wiedzą, w którą stronę wrócić do rodziców – pokazuję dłonią miejsce, w którym stoją.
Mama szybko rusza na pomoc. W kilku susach pokonuje odległość do dzieci. Przykuca, coś mówi, uśmiecha się i wskazuje dłonią nasze stanowisko. Ja z daleka macham do nich ręką. Kaja rozchmurza się i pewnie idzie do rodziców.

Zadajemy dzieciom pytania: Dokąd wyjechała Ada z rodziną? W co bawiły się dzieci? Co się stało, gdy Mateusz i Karinka pływali na materacu? Co zrobili, gdy usłyszeli gwizdek ratownika? Kto podszedł do Ady, aby pobawić się zamkiem z piasku? Co się stało, gdy dzieci poszły kupić lody? Co trzeba zrobić, gdy zauważymy, że zgubiliśmy się na plaży? Co powinniśmy powiedzieć ratownikowi? Czy kiedyś byliście w podobnej sytuacji? Dzieci przypominają sobie swój adres zamieszkania.

10. Zajęcia o emocjach – przerażenie związane ze zgubieniem się – słuchanie wierszyka i rozmowa na jego temat.
,,Zagubiona córka" Dominika Niemiec
Wybraliśmy się z mamą i tatą na wyjątkową wycieczkę.
Zwiedzamy krakowską starówkę,
ale zaraz, chwileczkę... Tata tuż obok mnie robił zdjęcia.

Mama szukała pamiątek w sklepiku.
Ja przyglądałam się kamienicom, a jest ich tu chyba ze sto, bez liku.
I nagle rozglądam się wokół, na plecach mam gęsią skórkę,

bo moi cudowni rodzice zgubili własną córkę.
Albo ja się zgubiłam, właściwie już nie wiem sama.
Jestem naprawdę przerażona. Ratunku! Gdzie jest mama?
Co robić? Strach mnie obleciał... Tętno mi przyśpieszyło.
Uwierzcie mi, w tym momencie do śmiechu mi wcale nie było.
Stanęłam w miejscu i stoję, stoję, stoję i czekam.
 

Proszę, niech rodzice mnie znajdą...
Już będę się pilnować, przyrzekam!
I nagle z ulgą zauważam, że biegnie do mnie mama,
a tata już mi przypomina: Nie odchodź nigdzie sama!

Prowadzący rozmawia z dziećmi na temat wiersza: Gdzie wybrała się dziewczynka z rodzicami? Co przydarzyło się dziewczynce? Jak się czuła dziewczynka, gdy się zgubiła? Co poczuła dziewczynka, gdy odnaleźli ją rodzice? Jak powinniście się zachować, gdy się gdzieś zgubicie? Jak myślicie, czy czulibyście się podobnie, gdybyście zgubili swoich rodziców?

– „Przerażenie i ulga” – zabawa słowna z elementem pantomimy i ćwiczeń ortofonicznych.
Prowadzący pokazuje dzieciom obrazek z sytuacją budzącą przerażenie. Zadaniem dziecka jest pokazanie przerażonej miny, a następnie wypowiedzenie „uffff” jako symbolu ulgi i uśmiechnięcie się. Następnie dziecko musi podać pozytywne zakończenie niebezpiecznej, przerażającej sytuacji; uzasadnić, co się stało, że poczuło ulgę.

10. „Wakacje nad morzem” – praca z KP2.51. Dzieci opowiadają, co przedstawiają ilustracje. Odnajdują na nich takie same elementy.

11. „Lato” – malowanie kulkami z waty.
Dzieci malują kulkami z waty i farbami na kartce A4. W tle słychać utwór Lato Antonio Vivaldiego.

https://www.youtube.com/watch?v=Q2GMFfFtZ2c

12. „Żegnamy przyjaciół!” – rozmowa na temat przygotowań do wakacji na podstawie doświadczeń dzieci, KP2.52

 

 

XII.  15 - 19.06.2020r.  LATO

W tym tygodniu porozmawiamy o lecie, ojego  cechach charakterystycznych: letnich zapachach (słońca, rześkiego powietrza i letniego deszczu), kwiatach, owocach (poziomkach, czereśniach, wiśniach, malinach, gruszkach), młodych zwierzątkach, wakacjach, dłuższych wyjazdach z rodzicami. Poznamy wybrane gatunki roślin rosnących w Polsce: kwiat i liść lipy, liść brzozy brodawkowatej, kwiat i liść akacji, liść i owoc maliny, liść i owoc aronii, igły i owoc jałowca, liście mięty, babka lancetowata, mniszek lekarski oraz porozmawiamy o tym, do czego mogą się przydać. Dzieci dowiedziały się, że dotykając i używając roślin, należy zachować ostrożność, i że nie wolno dotykać tych nieznanych.  Warto uczyć dzieci zastosowania różnych ziół. Nawet w malutkim mieszkaniu można postawić doniczki i zasiać ziarna wybranych roślin.

1. „Spacer” – zabawa dramowa. Dzieci powtarzają prowadzącym: Idziemy do mamy przez las. To zdanie wypowiadają cztery razy na różne sposoby: jak człowiek przestraszony, szczęśliwy, smutny, zdziwiony. Dzieci naśladują ruchy prowadzącego, który mówi: Idziemy pod górę. Tu spotykamy kota (dzieci przeciągają się jak kot) i bociana (stają na jednej nodze, ręce w bok). Schodzimy ze stromej góry na plażę z rozgrzanym piaskiem. Przechodzimy po kamieniach przez rzekę. Tu spotykamy mamę i przytulamy ją.

2. „Kolory lata” – zabawa dydaktyczna.
Należy zadać dzieciom pytanie: Jakie są kolory lata? Dlaczego?  Prowadzący rozkłada zdjęcia: kwiatu i liści lipy, liści brzozy brodawkowatej, kwiatu i liści akacji, liści maliny z owocem, liści aronii z owocem, igieł jałowca z owocem, liści mięty, babki lancetowatej, mniszka lekarskiego. Prowadzący pyta: Jakiego koloru jest najwięcej zdjęć?

3. „Malowanie kolorów lata” – praca z KP2.47.
Dzieci wykonują KP2.47. Można zaproponować wszystkim dzieciom (3 i 4 - latkom) malowanie utworzonymi przez siebie kolorami z barw podstawowych przyrody latem (na dodatkowej kartce).

4. Rośliny w okolicach mojego domu” – zajęcia terenowe z KP2.46.(4-latki).
Prowadzący mówi, jakie rośliny przedstawione są na karcie. Tłumaczy, jak dzieci mają wykonać zadanie: zaznaczają znakiem X rośliny, które zobaczą w czasie spaceru.
Karta wycieczki przedstawia dziewięć rysunków roślin:
1. Mniszek lekarski (dawna nazwa – dmuchawiec, mlecz to inna roślina).
2. Liście mięty.
3. Liść brzozy brodawkowatej.
4. Liść maliny z owocem.
5. Igły jałowca z owocem.
6. Babka lancetowata.
7. Kwiat i liść lipy.
8. Liść aronii z owocem.
9. Kwiat i liść akacji (w czerwcu są liście i kwiaty – dzieci mogą skreślić liść, by zapamiętały, że jest trujący).
Prowadzący opowiada dzieciom, w jaki sposób stosuje się daną roślinę. Przypomina, że liście akacji są trujące oraz mówi: Żadnych samodzielnie zerwanych roślin (kwiatów, liści, owoców) nie należy wkładać do ust bez zgody dorosłych!

5. „Jak się zachować w czasie upalnego dnia i w czasie burzy” – praca z KP2.48.
Dzieci omawiają ilustracje z KP2.48. Wybierają ilustracje przedstawiające właściwe zachowania i je kolorują.

6. Rytmika – zabawy umuzykalniające.
– Misia bela – zabawa z pokazywaniem.

– Dzieci poruszają się do rytmu granego przez prowadzącego np. na tamburynie lub bębenku: marsz, podskoki, bieg.

– Ćwiczenia oddechowe „Zapach kwiatów”.
Dzieci stoją. Każde dziecko ma wstążkę. W czasie wdechu dzieci podnoszą wstążkę do góry, w czasie wydechu ją opuszczają. Prowadzący mówi: Jesteśmy na łące. Tańczymy ze wstążką. Na mój znak przykucacie, bierzecie wdech nosem, a na wydechu długo wypuszczacie powietrze przez otwarte usta, zachwycając się pięknym zapachem kwiatów.

– Rozśpiewanie (Należy zwrócić uwagę na dykcję dzieci).
Dzieci stoją wyprostowane. Śpiewają coraz wyżej, rytmicznie poruszając wstążką: ru – mia – nek, sto – krot – ka. Śpiewają coraz niżej: bąk, bąk, bąk. Śpiewają coraz wyżej: tri, tri, tri (buzia im drży). Śpiewają coraz wyżej: nie, nie, nie (jak kaczka, z zatkanym nosem). Dzieci masują palcami całe policzki okrężnie, szczególnie żuchwę, przeciągają się, ziewają.

– Gra na instrumentach.
Dzieci grają na grzechotkach do muzyki Lato Antonio Vivaldiego, starając się utrzymać rytm piosenki.

https://www.youtube.com/watch?v=hGV-MRdcQOE

– Muzyczne wyciszenie.
Dzieci siedzą w siadzie skrzyżnym. Słuchają utworu Lato Antonio Vivaldiego wykonując improwizację paluszkową.

7. „Kolory tęczy” – rozmowa na temat powstawania i kolejności kolorów tęczy na podstawie doświadczeń dzieci i opowiadania ,,Letnie opowieści – tęcza nad morzem".

,,Letnie opowieści – tęcza nad morzem" Małgorzata Szczęsna
Jedziemy nad morze, do Gdańska – rodzice, siostra, brat i ja, Ada. W Gdańsku mieszka mamy przyjaciółka – Ewa. Bardzo ją lubimy, bo rozmawia z nami jak z dorosłymi, interesuje się naszymi sprawami i zawsze, gdy o coś zapytamy, chętnie i dokładnie nam tłumaczy.
Podróż szybko nam mija, bo słuchamy i śpiewamy ulubione piosenki. Mama zadaje nam zagadki, a tata rozśmiesza.
Ewa wita nas na progu domu z plecakiem:
– Cześć, kochani! Cieszę się, że was widzę. Proponuję, od razu, wycieczkę nad morze, bo zapowiadają, że od jutra pogoda się zmieni i będzie padał deszcz.
Pakujemy się z powrotem do samochodu – w końcu jesteśmy w Gdańsku, a rządzi tu Ewa!
Tata jedzie według jej wskazówek i za chwilę jesteśmy w Sobieszewie – małej nadmorskiej miejscowości. Idziemy przez wydmy porośnięte lasami sosnowymi.
– Jak tu pięknie, odpocznijmy chwilę! – mama już rozkłada koc na polance porośniętej mchem.
Wszyscy rozciągamy się na nim. Patrzymy w niebo. Suną po nim leniwie małe chmurki.
– Zobaczcie, ta przypomina bałwana, a ta smoka! – mówię, wskazując ręką chmurę.
– Oj, chyba nie! Ta chmura przypomina mi ciebie, jak wychodzisz po kąpieli w szlafroku z ręcznikiem na głowie! – jak zwykle żartuje Mati.
Po krótkim odpoczynku ruszamy dalej.
– Za tą wydmą zobaczysz już morze! – mówi Ewa, a ja biegnę, bo chcę pierwsza cieszyć się tym widokiem. Staję i patrzę: od lewej do prawej strony woda, daleko przede mną statki, wyglądają jak zabawki. Łapię się za głowę – chwytam czapkę w ostatniej chwili. Co za wiatr! Idziemy wszyscy na brzeg i siadamy na piasku. Teraz już nie można cicho rozmawiać, bo zagłusza nas plusk fal.
– Chyba zaczyna kropić! – Ewa wystawia dłoń i obserwujemy padające na nią kropelki deszczu.
– Uciekamy? – pyta Karinka.
– Nie zdążymy! – Ewa wyjmuje z torebki wielki przezroczysty parasol i wszyscy chowamy się pod nim. Teraz możemy spokojnie obserwować ulewę. Nagle zza chmur wychodzi złociste słońce, ostatnie kropelki deszczu padają na parasol. Ewa strzepuje z niego resztki wody…
– Ojej, tęcza, tęcza, tęcza! Na niebie i na Ewy parasolce!
Tata robi zdjęcia. Mama i Ewa, wzruszone tym widokiem, uśmiechają się do siebie. My wyliczamy, czy tęcza ma wszystkie kolory: czerwony, pomarańczowy, żółty, zielony, niebieski, granatowy, fioletowy! Zgadza się!

– Ewo, jak to się dzieje, że powstaje tęcza? – pytam zaciekawiona.
– To proste. Gdy w czasie deszczu wyjdzie słońce, jego promienie załamują się na kropelkach wody unoszących się w powietrzu. Wtedy promień słońca zamienia się w siedem barw! Nagle tęczowe zjawisko na niebie blednie, blednie i rozpływa się.
– Deszcz całkowicie zniknął, wyparował i nie ma już tęczy!
Spacerujemy jeszcze długo brzegiem morza. Z Karinką zbieramy ładne kamienie. Mateusz chowa do torby wyrzucone przez morze patyki o dziwnych kształtach.
– Co będziesz z nich robił? – pytamy zdziwione.
– Zobaczycie!
Wracamy do samochodu przez wydmy i las. W domu Ewy dorośli rozmawiają, wspominają, patrzą na zdjęcia. A my oglądamy zebrane nad morzem skarby. Czy już wiecie, co z patyków zrobił Mateusz?

Dzieci odpowiadaja na pytania: Dokąd pojechała Ada z rodziną? Przez co szli, zanim dotarli nad morze? Co obserwowali, odpoczywając na polanie? Co się stało, gdy usiedli nad morzem? Z jakich barw składa się tęcza? Kiedy pojawia się tęcza? Co zbierały dzieci nad morzem? Co Mateusz mógł zrobić ze swoich patyków? Czy widzieliście kiedyś tęczę? Gdzie? Czy wczesnej padał deszcz?

8. „Tęcza” – puzzle, praca z W.55.
Przed wypchnięciem i złożeniem puzzli dzieci wymieniają kolory, z których składa się tęcza.

9. Akrostych „żółwik” – zabawa z zastosowaniem mnemotechniki służąca do zapamiętania kolorów tęczy (w kolejności od góry do dołu).
Nauka dzieci wierszyka. Człapie powoli żółwik Ziemowit, niesie grającą fujarkę. Prowadzący tłumaczy, że początkowe głoski (lub pierwsze sylaby) słów w tym zdaniu są początkiem nazw kolorów tęczy, od góry do dołu: cz – czerwony, po – pomarańczowy, żół – żółty, zie – zielony, nie – niebieski, gra – granatowy, f – fioletowy.

10. „Tęczowe rysunki” – rysowanie kredkami w siedmiu kolorach. Dzieci na ustawionej pionowo kartce A4 rysują od góry do dołu siedem elementów (każdy w innym kolorze tęczy, w kolejności ich występowania). Rysunki mają kojarzyć się dzieciom z danym kolorem. Dzieci uzasadniają, dlaczego narysowały właśnie te obrazki, np. czerwona piłka, bo taka sama jest w przedszkolu, pomarańczowy samochód – mam taki w domu, żółta cytryna – ten owoc jest żółty…

11. „Bajkowa gimnastyka” – zabawa ruchowa.
Prowadzący mówi: Jesteś drewnianym ludzikiem Pinokiem – robisz pajacyki. Jesteś Kubusiem Puchatkiem – robisz przysiady. Jesteś Kopciuszkiem tańczącym na balu – obracasz się na palcach. Jesteś smerfem Osiłkiem – robisz pompki. Jesteś energiczną dziewczynką Maszą – biegasz po sali, wysoko podskakując.

 

 

XI. 08 - 12.06.2020r. ZWIERZĘTA DUŻE I MAŁE

Tematem tego tygodnia są zwierzęta. Poznamy ich nazwy, wygląd, środowisko życia i sposób zachowania poprzez różne zabawy. Przypomnimy sobie, jakie zwierzęta żyją w Polsce na wolności (niedźwiedź, żmija, wilk, dzik, sarna, łoś, bielik) i co oznacza pojęcie dzikiego zwierzęcia, poszukamy podobieństw i różnic pomiędzy omawianymi zwierzętami. Dzieci zrobiią „trąbofony” i będą grały na nich podczas zajęć, starając się też naśladować odgłosy wydawane przez różne zwierzęta (lwa, bociana, kozę, wilka, małpę, słonia, wróbla, sowę, osła. Ponadto dzieci poznają proste zasady bezpieczeństwa w kontaktach ze zwierzętami spotkanymi w lesie (nie podchodź, nie dotykaj, nie uciekaj) oraz dowiedzą się, że w lesie należy zachowywać się cicho, bo jest on mieszkaniem różnych stworzeń, między innymi lisów, niedźwiedzi, saren, rysiów, dzików, żmij, sów, wilków, dzięciołów, borsuków.

1. „Gdzie mieszkają dzik, żmija i łoś?” – rozmowa na temat dzikich zwierząt i zabawa dydaktyczna. Prowadzący wymienia nazwy dzikich zwierząt żyjących w Polsce: niedźwiedź, żmija, wilk, dzik, sarna, łoś, bielik, i krótko je charakteryzuje. Może skorzystać z poniższych informacji:

Niedźwiedź brunatny – drapieżny ssak. Jego sierść ma kolor ciemnobrązowy. Można go spotkać w polskich górach (głównie w Bieszczadach i Tatrach). Niedźwiedzie to bardzo duże zwierzęta o grubej szyi i nieco wydłużonej głowie. Żywią się najchętniej rybami.

Żmija zygzakowata – gatunek węża jadowitego. Ciało ma zazwyczaj w kolorze ciemnozielonym lub brązowym, na grzbiecie nieco ciemniejszy „zygzak”. Można ją spotkać na obrzeżach lasów i podmokłych łąkach. Żywi się małymi zwierzętami: kretami, żabami, gryzoniami.

Wilk szary – drapieżny ssak. Wilki są podobne do średniej wielkości psów, np. owczarków niemieckich, ich sierść składa się z kilku rodzajów białych i szarych włosów. Żywią się innymi zwierzętami. Można je spotkać w polskich lasach, najwięcej ich jest w górach (Karpatach).

Dzik – duży ssak. Wyglądem przypomina dużą świnię domową, jego skóra jest pokryta szorstkimi włosami (czyli szczeciną) w kolorze czarnym lub ciemnobrązowym. Dziki występują w całej Polsce, najmniej jest ich w górach. Są wszystkożerne, najczęściej jedzą: żołędzie, grzyby i inne rośliny.

Sarna – ssak parzystokopytny. Można ją spotkać w całej Polsce, zamieszkuje głównie lasy liściaste, ale niektóre sarny przystosowały się również do mieszkania na polach, łąkach, nawet w pobliżu dużych miast. Sarna jest zwierzęciem średniej wielkości, ma smukłe ciało i wysokie nogi. Kolor jej sierści zmienia się w zależności od pory roku: latem jest czerwonobrązowa, zimą – siwobrązowa. Żywi się trawami, ziołami, grzybami, owocami leśnymi.

Łoś – największy ze ssaków kopytnych, ma duże rozłożyste poroże. Można go spotkać w wielu parkach narodowych w Polsce, lubi mokre podłoża, np. bagna. Żywi się roślinami.

Bielik zwyczajny – duży ptak drapieżny, błędnie nazywany orłem. Można go zobaczyć w różnych miejscach naszego kraju, głównie przy zbiornikach wodnych (rzekach, jeziorach), bo bieliki żywią się rybami.

Nastepnie dzieci próbują przy pomocy prowadzącego opisać zwierzęta, o których rozmawiali, ze szczególnym uwzględnieniem podobieństw i różnic między nimi (dot. występowania, wielkości, gatunku, pokarmu), można posłużyć się zdjęciami wyżej wymienionych zwierząt.

2.  „Co to za zwierzę?” – praca z KP2.43. Przed wykonaniem karty należy porozmawiać z dziećmi na temat tego, jak poruszają się różne zwierzęta (pełzają, latają, biegają na czterech nogach). Po skończonej rozmowie dzieci wykonują KP2.43.(4 - latki)

3.  „Koty” – zabawa kształtująca prawidłową sylwetkę. Prowadzący rozdaje dzieciom woreczki lub niewielką ksiązki.  Dzieci siadają w siadzie skrzyżnym w dowolnych miejscach, kładą woreczki/książki na głowie. Prowadzący mówi: Wyobraźcie sobie, że jesteście dostojnymi kotami. Teraz wstańcie. Dzieci starają się wstać tak, aby woreczki/książki nie spadły im z głowy. Spacerują. Próbują usiąść i ponownie wstać głośno miaucząc: miauuuuuu.

4.  „Robimy trąbofony” – wykonanie instrumentów muzycznych. Dzieci siedzą przy stolikach. Każde ma rolkę po ręczniku papierowym, balon i nożyczki. Dzieci odcinają fragment balonu i próbują go naciągnąć na otwór rolki. Prowadzący podchodzi do dzieci i pomaga im w konstruowaniu instrumentów. Dzieci grają na instrumencie, dmuchając w niezaklejony balonem koniec rolki.

5.  Rytmika – zabawy umuzykalniające.

– Misia bela – zabawa z pokazywaniem (s. 19). – Dzieci poruszają się do rytmu granego przez prowadzącego na tamburynie lub bębenku: marsz, podskoki, bieg.

– Ćwiczenia oddechowe „Jak trąbi słoń?”. Dzieci stoją. Prowadzący rozdaje trąbofony wykonane wczesniej i mówi: Jesteśmy w zoo. Zatrzymaliśmy się przed wybiegiem na słonie. Wybiegł mały słonik. Jak on trąbił, wołając mamę? Dzieci trąbią, lekko dmuchając. Przybiega mama słonika. Trąbi. Dzieci mocniej dmuchają w instrument. W oddali słychać głos trąbiącego taty. Dzieci dmuchają bardzo mocno.

- Rozśpiewanie - dzieci stoją wyprostowane i śpiewają, naśladując głos trąbki: tru, tu, tu, tru, tu, tu. Śpiewają coraz wyżej: tri, tri, tri (aż im buzia drży). Śpiewają coraz wyżej: nie, nie, nie – jak kaczka, z zatkanym nosem. Dzieci masują palcami całe policzki okrężnie, szczególnie żuchwę, przeciągają się, ziewają.

- Nauka piosenki ,,ZOO" sł. Jan Brzechwa, muz. Andrzej Korzyński

https://www.youtube.com/watch?v=D0UAt864EJU&list=RDD0UAt864EJU&start_radio=1

6. „Kto tak ryczy? Kto tak ćwierka?” – naśladowanie dźwięków wydawanych przez zwierzęta. Dzieci siedzą w kręgu na dywanie. Na środku leżą ilustracje przedstawiające różne zwierzęta: lwa, bociana, kozę, wilka, małpę, słonia, wróbla, sowę, osła. Prowadzący wskazuje na kolejne ilustracje, naśladując odgłos wydawany przez dane zwierzę. Dzieci powtarzają prowadzącym.  Następnie dziecko naśladuje odgłosy wydawane przez inne zwierzę.

7. „Mój zwierzak” – rysowanie zwierzęcia z wyobraźni.
Prowadzący mówi: Wyobraźcie sobie, że podczas leśnej wycieczki odkryliście zwierzę, którego nikt jeszcze nie widział. Do jakiego zwierzęcia byłoby podobne? Jakie miałoby kolory? Dzieci rysują zwierzę.

8. „Co to za zwierzę?” – rozwiązywanie zagadek tematycznych.
Kolorowych piór ma w bród,
a między oczami wielki dziób.
Ten głośny skrzek to jej zasługa,
bo to jest głośna… (papuga)
Do konia trochę podobna
tak samo rży, gdy jest głodna.
Czarne pasy ma tam, gdzie są żebra,
bo to jest wesoła … (zebra)

Szary, duże uszy i trąba,
taki ma wygląd, że bomba!
Wielki jest jak cała jabłoń,
bo to jest szary… (słoń)
Jestem duży i wesoły,
pływam w wodzie całkiem goły.
Błoto? Co mi tam!
Ja jestem szary… (hipopotam)

9. „Od najmniejszego do największego” – praca z KP2.44. Prowadzący  czyta polecenia, dzieci kolejno wykonują zadania z karty. Podają nazwy zwierząt widocznych na zdjęciach i obrazkach.

10. „Żmija” – praca z W.54. Rozwijanie umiejętności technicznych. Każde dziecko ma rolkę po papierze toaletowym i W.54. I może zrobić własną żmiję, można też zrobić jedną długą, grupową żmiję, łącząc ze sobą wszystkie rolki za pomocą sznurka i doczepiając na początku głowę żmii, a na końcu jej ogon. Swobodna zabawa wykonanymi żmijami.

11. „Kto mieszka w lesie?” – praca z K2.45. Prowadzący  rozmawia z dziećmi na temat zachowania bezpieczeństwa w kontaktach ze zwierzętami spotkanymi w lesie. Tłumaczy, jakie mogą być konsekwencje nieprzestrzegania takich zasad. Praca z KP2.45 – uzupełnianie ilustracji naklejkami, rozmowa na temat sposobu zachowania się w kontaktach ze zwierzętami przedstawionymi na ilustracji.

 

INFORMACJA OD PANI KATECHETKI:

 

 

 

 X. 01 - 05.06.2020r. DZIEŃ DZIECKA

W tym tygodniu porozmawiamy o dzieciach. Zastanawimy się, jakie są ich prawa i obowiązki oraz co oznaczają te pojęcia i dlaczego są ważne. Przedszkolaki dostaną list od Josepha – kolegi z Ugandy (postać chłopca jest autentyczna, a zawarte w liście informacje – prawdziwe). Z listu dowiedzą się, jak wygląda dzień w jego kraju oraz dostaną różne zadania do wykonania. Takie aktywności wspomagają rozwój kreatywności i uświadamiają, jak wiele można stworzyć samodzielnie. Przedszkolaki ponadto będą ćwiczyć właściwe zachowania podczas wizyt rówieśników oraz dowiedzą się, co należy robić, będąc gościem, a co – będąc gospodarzem.

 1. „Jakie są moje prawa i obowiązki?” – rozmowa na temat praw i obowiązków dzieci na podstawie doświadczeń dzieci, wiersza Janusza Korczaka ,,Prawa dziecka" i fragmentu opowiadania ,,Baśń o ziemnych ludkach" Juliana Ejsmonda.

Janusz Korczak ,,Prawa dziecka"

Niech się wreszcie każdy dowie i rozpowie w świecie całym,

że dziecko to także człowiek, tyle że jeszcze mały.

Dlatego ludzie uczeni, którym za to należą się brawa,

chcąc wielu dzieci los odmienić, stworzyli dla Was mądre prawa.

Więc je na co dzień i od święta spróbujcie dobrze zapamiętać:

Nikt mnie siłą nie ma prawa zmuszać do niczego, a szczególnie do zrobienia czegoś niedobrego.
Mogę uczyć się wszystkiego, co mnie zaciekawi i mam prawo sam wybierać, z kim się będę bawić.
Nikt nie może mnie poniżać, krzywdzić, bić, wyzywać, i każdego mogę zawsze na ratunek wzywać.
Jeśli mama albo tata już nie mieszka z nami, nikt nie może mi zabronić spotkać ich czasami.
Nikt nie może moich listów czytać bez pytania, mam też prawo do tajemnic i własnego zdania.
Mogę żądać, żeby każdy uznał moje prawa, a gdy różnię się od innych, to jest moja sprawa.
Tak się tu w wiersze poukładały prawa dla dzieci na całym świecie, byście w potrzebie z nich korzystały najlepiej, jak umiecie.

Dzieci – na podstawie wiersza i swoich doświadczeń – mówią, do czego mają prawo.

Julian Ejsmond ,,Obowiązki dzieci" (fragment opowiadania ,,Baśń o ziemnych ludkach")

W głębi ziemi wśród korzeni żyją sobie ziemne ludki… Ród to miły i wesoły, i potężny, choć malutki. Podczas zimy, gdy na świecie srogie mrozy i wichury, ziemne ludki zamieszkują kretowiska, mysie dziury…

Ale skoro złote słonko, promieniście znów zaświeci, matka – Ziemia budzi ze snu ukochane swoje dzieci. Malcy biorą się do pracy, pełni szczęścia i wesela, jeden szczotką i grzebykiem czesze złote włoski trzmiela.

Drugi skrzydła chrabąszczowi myje gąbką, co ma siły. Pieszczotliwie doń przemawia: „Chrabąszczyku, ty mój miły”. Trzeci zasiadł do malarstwa, chwyta żuczki, chrząszcze, larwy i odnawia na ich szatkach świeżą farbą zblakłe barwy.

N. zadaje dzieciom pytania: Gdzie żyją ziemne ludki? Matka – Ziemia budzi je wiosną, aby zabrały się do pracy. Jakie są ich obowiązki? Kogo przypominają te ziemne ludki? Czy one żyją naprawdę? Te ziemne ludki miały różne obowiązki. Jakie wy macie obowiązki w domu? Jakie są wasze obowiązki w przedszkolu?

2.  „Przeplatanka” – praca z W.53. Dzieci opowiadają, co przedstawia ilustracja. Wypychają i przeplatają sznurowadło przez otwory tak, aby powstała bujawka.

3.  „Mój kolega z Afryki” – list od chłopca z Ugandy. Rodzic odczytuje adresata i nadawcę, mówi: List jest zaadresowany do dziecka. Nadawca – Joseph Lwevola (czyt. Lłewola), Afryka, Uganda.

Należy przeczytać list i zadania dla dzieci:

Drodzy Przyjaciele! Przesyłam Wam pozdrowienia z mojego rodzinnego kraju, z Ugandy. Mam na imię Joseph Lwevola, mam 9 lat. Moje imię nadała mi babcia. W moim kraju, w Ugandzie, ludzie mają po dwa imiona: jedno chrześcijańskie (ja mam Józef – Joseph), drugie – ugandyjskie. W moim liście są dla Was zadania do wykonania.

I zadanie – powiedzcie, jak macie na imię. Może macie po dwa imiona? Czy wiecie, kto Wam wybrał imię?

II zadanie - W mojej okolicy są pola kukurydzy i fasoli – gdy długo nie ma deszczu, wszyscy się martwią o plony. Mieszkam z rodziną w domu – lepiance krytej słomą, której dach często umacniamy kamieniami i cegłami od góry. Opiekuje się nami chory dziadek. Mam czworo rodzeństwa: Irenę, Tapenensi, Roberta, Fhionę. Lubię robić zabawki. Z drutu zrobiłem samochód i wózek. Z butelek i kory bananowca zrobiłem piłkę i skakankę – podpowiedzcie mi, z czego jeszcze można robić zabawki?

III zadanie - Lubię też zajmować się zwierzętami i grać w piłkę nożną. Potrafię cały wolny dzień bawić się z kolegami na powietrzu. Z rodzeństwem często śpiewamy i przygotowujemy przedstawienia. Dużo pomagam dziadkowi: koszę wysoką trawę, karczuję krzewy, pomagam przy ścinaniu drzew i wyrywaniu ich z korzeniami oraz kopaniu. Pomagam w domu, w polu i przy zwierzętach – karmię kozy liśćmi sorgo. Pomagam też mieszkańcom mojej wioski w pracach w ogrodzie – powiedzcie, w jaki sposób pomagacie innym.

IV zadanie - Największym moim marzeniem było – móc się uczyć. Dzięki pomocy jednej z warszawskich szkół, z której dzieci zbierają pieniądze i wysyłają do moich opiekunów, już od roku mogę chodzić do szkoły – powiedzcie, jakie jest Wasze największe marzenie.

V zadanie – Przed wyjściem do szkoły karmię zwierzęta. Do szkoły idę pół godziny piaszczystą drogą. W szkole jem obiad: poszo, czyli gęstą papkę z gotowanej mąki kukurydzianej, czasem polanej ostrym sosem – powiedzcie, co lubicie najbardziej jeść na obiad.

VI zadanie - Po lekcjach gramy z kolegami w piłkę nożną lub bawimy się w grę „sula katambala – tomuli lamu lala” - powiedzcie, w co lubicie najbardziej bawić się?

Gdy idę spać i jest mi zimno, przykrywam się kocem lub kurtką. Czuję się bardzo dobrze. Zawsze oglądam zdjęcia uczniów szkoły, która się mną zaopiekowała. Wtedy czuję się szczęśliwy! Niech Was Bóg błogosławi!

3.  „Mój dzień w Polsce” – rozmowa z dziećmi i praca plastyczna Dzieci na kartkach A4 malują farbami plakatowymi lub rysują kredkami świecowymi jedną czynność, która lubią wykonywać codziennie. Należy dopisać na górze napis - Mój dzień w Polsce.

4.  „Dzieci z różnych zakątków świata” – praca z KP2.41 (4-latki). Dzieci kolorują na ilustracji piłki zgodnie z podaną instrukcją oraz kończą rysować rozpoczęty rytm.

5.  „Jak się zachować, gdy do kogoś przychodzimy i gdy kogoś zapraszamy?” – rozmowa na temat zasad dobrego wychowania na podstawie doświadczeń dzieci i wiersza Kwoka Jana Brzechwy. Należy przeczytać wiersz lub odtwarzyć piosenkę Kwoka z filmu ,,Akademia Pana Kleksa".

Zadajemy dzieciom pytania: Dlaczego kwoka zaprosiła gości? Co zrobili: osioł, krowa, świnia, baran? Co zrobiła gospodyni – kwoka? Kwoka źle się zachowała jako gospodyni. Była niemiła, krzyczała, wyśmiewała swoich gości. Goście nie uważali i zniszczyli dom kwoki. Jak należy się zachowywać, gdy zaprosi się gości? Jak należy się zachować, gdy idzie się do kogoś w gości?

6.  Zestaw ćwiczeń ruchowych.

– „Turlamy” – dzieciaki na czworakach turlają głową piłkę po podłodze.

– „Do celu” – każde dziecko otrzymuje woreczek gimnastyczny, którym stara się trafić w piłkę. Po dwóch kolejkach nalezy zwiększyć odległość, z której dzieci rzucają woreczkami.

– „Szczur” – dzieci przeskakują przez piłkę.

7.  „Grupa przyjaciół” – wykonanie ludzików z rolek papieru toaletowego. Dzieci wykonują ludziki: z rolek papieru toaletowego robią tułów, z papieru kolorowego – głowę, nogi i ręce, a z krepiny – włosy.

8.  „O czym marzysz?” – rozmowa na temat marzeń dzieci. Prowadzący mówi: Niedawno rozmawialiśmy o chłopcu z Afryki – Josefie. Jakie było jego marzenie? (pójść do szkoły, uczyć się) Czy jego marzenie się spełniło? A jakie są twoje marzenia? Czy mogą się spełnić? Od czego to zależy? Chętne dzieci wypowiadają się na temat swoich marzeń.

9.  „Moje marzenie” – rysowanie świecą i malowanie. Dzieci na kartce A4 rysują białą lub kolorową świecą ilustrację przedstawiającą ich marzenie. Następnie zamalowują całą powierzchnię kartki farbą plakatową.

10.  „Co przedstawia mój rysunek?” – wypowiedzi dzieci. Dzieci opowiadają, co przedstawia ich rysunek - rozwijanie umiejętności wypowiadania się.

 

 

XI. 25 - 29.05.2020r. ŚWIĘTO MAMY I TATY

Tematem tego tygodnia jest Święto Mamy i Taty. Naczymy się, w jaki sposób okazywać najbliższym miłość i szacunek, przypomnimy sobie, jak nazywają się poszczególni członkowie rodziny, poozmawiamy na temat rodzeństwa. Podczas tego tygodnia przedszkolaki będą miały możliwość rozwijania sprawności manualnej i ćwiczenia umiejętności prawidłowego posługiwania się nożyczkami oraz zrobienia telefonu z kubeczków.

1.  „Kocham mamę!” – rozmowa na temat relacji dzieci z ich mamami Prowadzący pyta je o cechy zewnętrze i cechy charakteru. Dzieci swobodnie wypowiadają się na omawiany temat.

2.  „Ramka dla mamy” – praca z W.50  (dzieci 4 - letnie). Dzieci siedzą przy stolikach i wykonują ramkę z W.50. Zrobione przez dzieci ramki ze zdjęciami należy wręczyć swoim mamom, natomiast dzieci 3 - letnie rysują portret swojej mamy kolorowymi kredkami świecowymi.

3.  „Zrobię portret taty!” – rozmowa na temat Dnia Ojca na podstawie doświadczeń dzieci i opowiadania Portret taty Renaty Piątkowskiej.

Portret taty Renata Piątkowska

Jak ja lubię rysować. A właśnie wczoraj w przedszkolu nasza pani powiedziała: – Dzieci, zbliża się Dzień Ojca. Z tej okazji niech każde dziecko namaluje portret swojego taty. Potem oprawimy wasze rysunki w ramki i prezent gotowy. Wszystkie dzieci zabrały się do pracy. Malowały w skupieniu. Niektóre z przejęcia wysunęły nawet koniuszki języków, a inne przygryzały wargi.

– Tomek, zobacz – powiedział Maciek, pokazując swój rysunek. – Mój tata jest nawet trochę podobny do twojego.

– No chyba tak. Rysunki Wiktora i Szymona też mało się różnią od naszych – stwierdziłem.

– Za to zobacz rysunek Bartka – szepnął Maciek. – On namalował tacie długie włosy i kolczyk w uchu.

– No to może on się pomylił i narysował swoją mamę – zaciekawiłem się. Inne dzieci też zwróciły uwagę na rysunek Bartka.

– Proszę pani, czy tak może wyglądać tata? – zapytała Ania, wskazując palcem na kartkę Bartka.

– Jego tata ma dłuższe włosy niż moja mama – zmartwiła się Marta.

– Odczepcie się – zdenerwował się Bartek. – Mój tata ma długie włosy, bo mu się tak podoba.

– Ciekawe, czy on czasem zaplata je sobie w warkoczyki? – chciała się dowiedzieć Ania.

– To nie może być tata – stwierdził Olek – bo panowie nie noszą kolczyków. To na pewno jest jego mama. – Wcale nie. – Bartek był już bliski łez. – To jest mój tata, a wy się nie znacie! Pani kazała powiesić dzieciom gotowe rysunki na ścianie. Jednak Bartek schował swój obrazek i nie chciał go już nikomu pokazywać.

– Dzieci – powiedziała pani – tatuś Bartka nosi długie włosy i kolczyk w uchu. Bartek świetnie go namalował, bardzo mi się podoba jego praca. Tata Bartka jest muzykiem, artystą, występuje na scenie. Artyści często ubierają się kolorowo, noszą długie włosy, czasem nawet farbują je na różne kolory. Ale pamiętajcie, że jeśli ktoś wygląda lub ubiera się inaczej, to nie powód, żeby się z niego śmiać lub mu dokuczać. (…) – Dzieci, jutro w przedszkolu będzie dzień muzyczny. Poznacie różne instrumenty. Zobaczycie, jak się na nich gra. To właśnie tata Bartka opowie Wam wiele ciekawych rzeczy o muzyce.-  (…) I rzeczywiście, następnego dnia tata Bartka przyniósł do przedszkola gitarę, harmonijkę, flet i skrzypce. Jakoś nikt nie wspominał już o jego długich włosach i kolczyku w uchu. Tata Bartka zachęcał wszystkich, by spróbowali zagrać coś na flecie i gitarze. Dzieci były zachwycone, a Bartek pękał z dumy. Już nikt nie śmiał się z jego rysunku, który Bartek nie wiadomo kiedy powiesił obok innych. (…)

Prowadzący zadaje pytania: Co robiły dzieci w przedszkolu? Dlaczego dzieci zainteresowały się rysunkiem Bartka? Kim okazał się tata Bartka? Kim jest wasz tata? Czym się zajmuje? Po rozmowie na temat opowiadania dzieci rysują portret taty.

4.  „Opaski indiańskie” – praca z W.51-52 (4-latki), wykonywanie opasek indiańskich – jedna jest dla dzieci, a druga dla tatusiów. Propozycja zabawy w Indian!

5.  „Halo, słyszysz mnie?” – wykonanie telefonów z kubeczków, nawiązanie dialogu pomiędzy rodzeństwem, jedynacy prowadzą dialog z rodzicem. Do wykonania telefonu wykorzystujemy dwa kubeczki po jogurtach, sznurek. Rodzic pomaga dzieciom zrobić otwory w kubeczkach. Dzieci przewlekają przez nie sznurek (około 3–4 m) i próbują zrobić na jego końcach supły w taki sposób, aby sznurek nie wypadał z kubeczków. Następnie dzieci zaczynają prowadzić dialog według schematu: powitanie, przedstawienie się, zapytanie o pogodę, pożegnanie.

6.  „Piknik” – Dzieci opowiadają o tym, czy były kiedyś na pikniku oraz co można na niego zabrać. Następnie wykonują polecenia z KP2.39.(4-latki)

7.  Rytmika – zabawy umuzykalniające.

– Misia bela – zabawa z pokazywaniem.

– Dzieci poruszają się do rytmu granego na tamburynie: marsz, podskoki, bieg.

– Ćwiczenia oddechowe „Jadę hulajnogą”. Dzieci stoją. Na słowa: Hulajnoga przemieszczają się po sali, naśladują jazdę hulajnogą. Na słowo: Stop, dzieci zatrzymują się, odpoczywają. Biorą nosem głęboki wdech i powoli wypuszczają powietrze. Za drugim razem dzieci biorą wdech, przy wydechu podskakują, wołając: Hulajnoga!

– Rozśpiewanie (N. zwraca uwagę na dykcję dzieci). Dzieci przykucają. Śpiewają pierwszą część rymowanki, powoli podnosząc się do góry, a drugą część – powoli przykucając. Dzieci powtarzają za prowadzącym: Słoń – ce wscho – dzi co – raz wy – żej. I za – cho – dzi co – raz ni – żej.

– Swobodne imrowizacje przy piosence ,,Jadą, jadą misie".

https://www.youtube.com/watch?v=AsncQLK6dOg

– Gra na instrumentach: bębenki, trójkąty, grzechotki, kołatki. Tworzenie akompaniamentu do piosenki ,,Jadą, jadą misie".

– Muzyczne wyciszenie.

8.  „Co robimy razem?” – rozmowa na temat sposobów spędzania czasu z rodziną na podstawie doświadczeń dzieci. Dzieci opowiadają, jak spędzają czas ze swoją rodziną. Prowadzący pyta, czy były kiedyś z rodzicami na biwaku, spały pod namiotem i pokazuje dzieciom zdjęcia namiotu lub rozkłada  prawdziwy namiot..

9.  „Na biwaku” – praca z  KP2.40. Rozmowa na temat ilustracji, wycinanie namiotu z papieru kolorowego i naklejanie go.

10.  „Kocham Cię, Mamo! Kocham Cię, Tato!” – praca plastyczna. Dzieci siedzą przy stolikach, przed sobą mają farby i kartkę. Prowadzący mówi: Zamknijcie oczy. Za chwilę coś powiem, a wy spróbujcie zobaczyć kolory, które wam się kojarzą z tym wyrazem: mama. Co widzicie? Jeden kolor? A może jest ich wiele? Czy to są plamy, kolorowe kreski, a może jakieś kształty? Teraz powiem drugie słowo, a wy zobaczcie, czy w waszej wyobraźni pojawiły się nowe kolory lub kształty: tata. Co teraz widzicie? Zapamiętajcie ten obraz. Otworzycie oczy i za pomocą farb spróbujecie namalować to, co sobie wyobraziliście. Dzieci malują farbami.

11.  Zestaw ćwiczeń ruchowych.

– „Rodziny zwierząt” – Podanie dziecku informacji jakim jest zwierzątkiem (kot, pies, kura lub kaczka). Dzieci przemieszczają się, naśladując głos tego zwierzątka. 

– „Taniec dla rodziców” – do utworu ,,Gdy dzieci tańczą".

https://www.youtube.com/watch?v=PskaUXPMi74

Dzieci tańczą na gazecie tak, by żadną stopą nie wyjść poza jej obręb. Prowadzący podaje kolejne komendy: skaczemy na prawej nodze, na lewej nodze, wokół własnej osi.

INFORMACJA OD PANI KATECHETKI:

 

 

X. 18 - 22.05.2020r. WRAŻENIA I UCZUCIA

W tym tygodniu porozmawiamy o wrażeniach i uczuciach – nauczymy się je nazywać, odczytywać: co czują inni (nawet, jeśli o tym nie mówią) i poszukamy sposobów, by radzić sobie, kiedy odczuwamy trudne, nieprzyjemne emocje. Dzieci postarają się odgadnąć emocje postaci, przedstawionych na obrazkach, Następnie porozmawiamy o tym, jakie sytuacje mogą wywołać dane uczucia. Proponuję robienie do lusterka różnych min: smutnej, wesołej, zdziwionej, przestraszonej i poznawaliśmy znaki przedstawiające uczucia: radość, smutek, zdziwienie, strach.

1. „Co mnie cieszy? – rozmowa na temat sytuacji wywołujących różne uczucia na podstawie KP2.37 i doświadczeń dzieci. Dzieci opowiadają, co znajduje się na rysunkach. Dzieci naklejają w okienkach symbole uczuć – smutku, zdziwienia, strachu lub radości. Po wykonaniu ćwiczenia siadają ze znakiem przedstawiającym radość. Dzieci opowiadają, jakie sytuacje wywołują w nich to uczucie.

2.   „Znaki uczuć” – zabawa dydaktyczna. Rozmowa z dziećmi na podstawie znaków przedstawiających różne uczucia: radość, smutek, zdziwienie, strach z W.5. Dzieci podnoszą znaki, przyglądają im się i próbują zrobić taką minę, jaka jest na znaku. Podają przykłady sytuacji, podczas których przeżywały te uczucia.

3.  „Deszczowy kij”– proponuję wykonanie instrumentu. Dzieci wykonują instrument z rolki po ręcznikach papierowych. Zaklejają dno rolki kwadratowym kawałkiem papieru, posmarowanym klejem. Prowadzący przygotowuje miseczki z różnymi nasionami lub kaszami. Dzieci, chwytem pęsetkowym, przekładają nasiona do wnętrza tuby. Zaklejają otwór tuby drugim kwadratowym kawałkiem papieru. Mocno ściskają miejsca sklejenia, aby papier dobrze przywarł do tuby. Całość owijają folią aluminiową.

4. Rytmika – zabawy umuzykalniające.

– Misia bela – zabawa z pokazywaniem.

. – Poruszanie się do rytmu wygrywanego na tamburynie lub na dwóch drewnianych klockach: marsz, podskoki, bieg. Swobodne poruszanie się dzieci do muzyki.

– Ćwiczenia oddechowe „Trudne słowa”. Dzieci stoją w rozsypce. Biorą wdech, a na wydechu wymawiają różne słowa (gratka, zagadka, płacze, kleksa, beksa), przedłużając brzmienie ostatniej głoski. Za drugim razem wymawiają te same słowa, dzieląc je na sylaby.

– Rozśpiewanie (prowadzący  zwraca uwagę na dykcję dzieci). Kopciuszek woła wróżkę: Mo – ja mi – ła mo – ja mi – ła mo – ja mi – ła – mo.  Woła kota: Kot – ku, kot – ku mój, kot – ku, kot – ku mój.  W podskokach biegnie do ogrodu: Hop, hop, hop, hop, hop, hop.

– Nauka piosenki Piosenka o beksie i inscenizacji do niej. Dzieci słuchają piosenki, powtarzają słowa w rytm melodii piosenki, śpiewają. Wykonują swobodną inscenizację do piosenki ..Piosenka o beksie" sł. Jerzy Dąbrowski, muz. Jarosław Kukulski.

https://www.youtube.com/watch?v=PeYcxLa31hY

5.  „Co zrobić, gdy chce mi się płakać?” – formułowanie odpowiedzi na pytanie na podstawie doświadczeń dzieci oraz słów piosenki ,,Piosenka o beksie". Proponuję. rozmowy z dziećmi na temat płaczu: Z jakiego powodu czasem płaczecie? Co robią wtedy wasi rodzice, rodzeństwo, babcia, dziadek? Czy radzicie sobie z płaczem? Kiedy przestajecie płakać? Co lub kto wam w tym pomaga? Czy płacz jest nam czasem trochę potrzebny? Kiedy? Dlaczego? Jak się nazywa osoba, która bardzo często płacze bez powodu? Jak my możemy pomóc takiej osobie? Jaką radę daje beksie piosenka? (żeby się uśmiechała). Ta rada jest dobra dla każdego, aby odzyskać dobry humor.

6.  „Ciemność jest niezwykła!” – rozmowa na temat ciemności i oswajania się z nią na podstawie doświadczeń dzieci i wiersza Ewy Szelburg-Zarembiny ,,Ciemnego pokoju nie trzeba się bać".

Dzieci odpowiadają na pytania: Dlaczego ciemnego pokoju nie trzeba się bać? Jakie postaci z bajek możemy sobie wtedy wymyślić? Co wy widzicie, gdy jesteście w ciemnym pokoju? Czy to jest miłe? Dlaczego? Jaką miłą postać chcielibyście zobaczyć w swoim ciemnym pokoju? Dlaczego?

7.  „Straszydło” – dzieci opowoadają o tym, czego się boją, co im pomaga przezwyciężyć strach, wymyślają, jak może wyglądać strach. Po rozmowie dzieci wypychają sylwetkę „straszydła” z W.49 (4 - latki), natomiast dzieci 3 - letnie rysują wspólnie z rodzicami, potem ozdabiają je plasteliną, kolorowym papierem i krepiną. Dzieci kończą zdanie: Moje Straszydło jest straszne, bo…

 8. „Tańczące Straszydła” – zabawa muzyczna. Dzieci wykonują różne ruchy taneczne, ćwiczenia ruchowe w rytm utworu wybranego przez dziecko. Dzieci poruszają Straszydłem, naśladując prowadzącego (rodzeństwo lub rodzica).

9. Zestaw ćwiczeń ruchowych.

– „Moje odczucia” – Prowadzący trzyma kartki w kolorach: czerwony oznacza złość, zielony – smutek, żółty – radość. Gdy słychać muzykę ,,Piosenka o beksie" - dzieci poruszają się swobodnie. Gdy muzyka milknie, prowadzący podnosi do góry jedną z trzech kolorowych kartek. Zadaniem dzieci jest gestem i ruchem pokazać uczucia, które symbolizuje dana kartka. Na ponowny dźwięk muzyki, dzieci się rozbiegają.

– „Figurki” – dzieci biegają po sali w rytm utworu Bolero Maurice’a Ravela.

https://www.youtube.com/watch?v=r30D3SW4OVw

Po zatrzymaniu nagrania prowadzący mówi: Figurki, figurki zamieńcie się w... − tutaj pada nazwa przedmiotu, zwierzęcia lub rośliny, w zależności od wyobraźni prowadzącego. Zadaniem dzieci jest przybranie wymyślonej pozy i zastygnięcie w bezruchu na kilka sekund. Po ponownym włączeniu muzyki dzieci biegają.

– „Skręt w prawo i w lewo” – dzieci dobierają się parami z rodzeństwem lub z rodzicem, siadają na kocyku tyłem do siebie, dotykając się plecami. Wykonują równocześnie obrót w prawo, klaszcząc w dłonie kolegi, a następnie w lewo. Próbują wstać, cały czas opierając się wzajemnie o swoje plecy.

10.  „W domu czuję się bezpiecznie” – praca z KP2.38 (4 - latki). Dzieci otwierają karty i wyszukują różnice między obrazkami.

11.  „O czym opowiada nam muzyka?” – rozmowa na temat przekazu muzycznego na podstawie utworu ,,W grocie króla gór" Edvarda Griega.

https://www.youtube.com/watch?v=kLp_Hh6DKWc

Dzieci leżą na dywanie,słuchając utworu, wyobrażają sobie, o czym opowiada utwór. Po wysłuchaniu muzyki wszyscy siadają i rysują to, co sobie wyobraziły. Prowadzący wielokrotnie uruchamia płytę z utworem, aż do ukończenia pracy przez dzieci. Dzieci opowiadają, co sobie wyobraziły.

12.  Impresje ruchowe do utworu muzycznego. Dzieci tańczą swobodnie do utworu ,,W grocie króla gór" Edvarda Griega.

https://www.youtube.com/watch?v=kLp_Hh6DKWc

13.  „Teraz czuję, jak pada deszcz” – malowanie w rytm muzyki Fryderyka Chopina ,,Preludium deszczowe" op. 28 nr 15.

https://www.youtube.com/watch?v=0LWoLykSSaQ

Dzieci siadają przy stolikach, na których leżą farby plakatowe, woda w kubeczkach, grube pędzle. Prowadzący włącza utwór Fryderyka Chopina ,,Preludium deszczowe". Mówi, że ten utwór opowiada o padającym deszczu. Dzieci palcami w powietrzu malują do usłyszanego rytmu padający deszcz. W czasie powtórnego słuchania malują już farbami po kartce. Dostosowują dotknięcia pędzla do tempa i natężenia utworu. Gdy utwór grany jest głośniej, dzieci mocniej przyciskają pędzel do kartki. Dzieci tworzą swoje deszczowe obrazy, cały czas słuchając ,,Preludium deszczowego".

 

INFORMACJA OD PANI KATECHETKI:

 

 

IX. 11-15.05.2020  W KRAINIE MUZYKI

W tym tygodniu udamy się do krainy muzyki.  Dzieci poznają różne instrumenty: fortepian, skrzypce, trąbkę, bęben, harfę, trójkąt, a także ich cechy. Będą naśladować  dźwięki oraz ruchy wykonywane przez muzyka podczas gry, uważnie obserwować „dyrygenta” i to, jak porusza batutą. Porozmawiamy również z dziećmi o tym, jak dbać o uszy, jak szkodliwy jest hałas i jakie dźwięki są przyjemne, a jakie nie. Dzieci dowiedzią się, jak zbudowany jest aparat słuchowy człowieka i spróbują ulepić ucho z plasteliny.

1.  „Jaki to instrument?” – rozmowa na temat instrumentów na podstawie doświadczeń dzieci, KP2.35 oraz dźwięków z nagrania: Jakie instrumenty muzyczne znacie? Czy ktoś z was grał na jakimś instrumencie? Jakim? Należy pokazać dzieciom ilustracje przedstawiające instrumenty muzyczne (fortepian, skrzypce, trąbka, wielki bęben, harfa, trójkąt). Następuje omówienie ich. Dzieci siadają do wykonują zadania w  KP2.35. (4-latki).

2.  „Zagram jak na trąbce, zagram jak na gitarze” – naśladowanie odgłosów instrumentów. Dla ułatwienia można włączyć nagranie oraz zaprezentować dzieciom w jakiś sposób za pomocą buzi można naśladować dźwięki zbliżone do wygrywanych przez poszczególne instrumenty.

3.  Zestaw ćwiczeń ruchowych.

– „Tańcząca piłka” – Podrzucanie piłki do góry i wywołanie dziecka po imieniu. Zadaniem wywołango dziecka jest wbiegnięcie do środka koła i złapanie piłki.

– „Muzyczne ćwiczenia" - Gdy muzyka gra (Bolero Maurice’a Ravela)

https://www.youtube.com/watch?v=r30D3SW4OVw

dzieci swobodnie poruszają się, gdy muzyka przestaje grać, dzieci wykonują określone zadania, np. stanąć na jednej nodze, usiąść skrzyżnie, przykucnąć itp.

– „Masaż” – wykonanie masu pleców osoby siedzącej przed nimi zgodnie ze słowami i ruchami:

Idą słonie, Dzieci kładą na przemian całe dłonie na plecach kolegi. potem konie, Uderzają delikatnie piąstkami. panieneczki na szpileczkach Stukają palcami wskazującymi. z gryzącymi pieseczkami, Delikatnie szczypią. świeci słonko, Dłońmi zataczają koła. płynie rzeczka, Rysują linię. pada deszczyk, Stukają wszystkimi palcami. czujesz dreszczyk? Łaskoczą.

4.  „Co to? Kto to?” – rozwiązywanie zagadek wprowadzających w temat dnia.

Może być dęty, może być i strunowy, ważne, aby był do gry gotowy. Piękne dźwięki nam wygrywa, z nim piękna muzyka jest możliwa. (instrument muzyczny)

Jest to zespół niemały, mogą w nim być skrzypce, a nawet organy. Gdy wszyscy razem zaczynają grać, to aż publiczność chce z foteli wstać. (orkiestra)

Zna go każde w przedszkolu dziecko, zawsze stoi przed swoją orkiestrą i porusza drewnianą pałeczką. (dyrygent)

Dyrygenta wszyscy się słuchają, tylko na nią patrzeć mają. Dzięki tej drewnianej pałeczce wszystko uda się w każdej pioseneczce. (batuta)

5. Orkiestra – rozmowa na temat wspólnego muzykowania na podstawie doświadczeń dzieci i wiersza Mysia orkiestra Doroty Gellner.  

Dla kotów w sylwestra gra mysia orkiestra.
Stanęła pod bramą, gra w kółko to samo.
Mysz pierwsza po strunach ogonem przebiera.
Mysz druga się śmieje jak głupi do sera.
A trzecia i czwarta ze złotym bębenkiem, fałszując okropnie, śpiewając piosenkę.
Więc koty z piwnicy stos waty przyniosły i uszy zatkały i gdzieś się wyniosły, wołając:
- Ach, nie ma jak kocia muzyka! Od mysiej niestety dostaję bzika!
Rodzic może zadać pytania: Co to jest orkiestra? Jaka orkiestra grała dla kota w sylwestra? Ile myszek było w tej orkiestrze i na czym grały? Czy kotom podobała się mysia muzyka? Gdzie możemy zobaczyć i posłuchać orkiestry? Czy widziałeś kiedyś orkiestrę? Jak wyglądała? Czy dużo było w niej ludzi i instrumentów?

6. „Muzyczne ludziki” – Rodzic pokazuje zdjęcia fortepianu i wiolonczeli i pyta dzieci: Wiecie, jak nazywają się te instrumenty? Pokażcie, jak siedzi pianista przy fortepianie, naśladujcie jego grę. Dzieci siadają na krześle z wyprostowanymi plecami, uderzając palcami o blat stolika, naśladują grę na fortepianie. Następnie rodzic pokazuje zdjęcie wiolonczeli, tłumaczy: Wiolonczela jest bardzo dużym instrumentem. Wiolonczelista siedzi na krześle, a między nogami ma wiolonczelę. W dłoni trzyma smyczek i przesuwa nim po strunach instrumentu. Prezentuje sposób siedzenia wiolonczelisty i naśladuje grę na instrumencie, a następnie dzieci powtarzają ruchy prowadzącego. Po zabawie w pokazywanie instrumentów dzieci 4 - letnie wykonują zadanie z W.48.

7.  „Robimy instrumenty” – wykonanie gitary z pudełka po chusteczkach higienicznych. Każde dziecko ma pudełko po chusteczkach higienicznych, jedną plastikową rurkę, nożyczki i pięć gumek recepturek oraz dwa paseczki taśmy dwustronnej i wskazuje Dzieci naklejają taśmę równolegle do krótszych boków pudełka – między krawędzią pudełka a dziurą. Dzieci przecinają plastikową rurkę na pół tak, aby powstały dwie krótkie rurki, i naklejają je na pudełku, w miejscu dwustronnej taśmy klejącej. Następnie dzieci nakładają gumki recepturki tak, aby opierały się o rurki.  Dzieci swobodnie grają na wykonanych przez siebie instrumentach.

8. „Umiem zachować się podczas ważnych uroczystości!” – rozmowa na temat odpowiedniego zachowania się podczas uroczystości przedszkolnych, które odbyły się w tym roku, a także jak powinno się zachowywać w teatrze lub w innych miejscach.

9. Rytmika – zabawy umuzykalniające.

– Misia bela – zabawa z pokazywaniem.

– Poruszanie się do rytmu granego przez rodzica na tamburynie: marsz, podskoki, bieg. Swobodne poruszanie się dzieci do muzyki.

– Ćwiczenia oddechowe „Co to za dźwięk?”. Dzieci stoją w rozsypce. prowadzący na wydechu wydaje różne dźwięki, przedłużając ich brzmienie. Dzieci powtarzają i odgadują, co to za dźwięk. Np. fffffffffffffffff (wiatr), wwwwwww (duży owad – bąk, trzmiel), ssssssss (wąż, gąska), zzzzzzz (mucha, komar), szszsz ( szum morza), żżżżżżżż (dźwięk wydawany przez piłę podczas pracy).

– Rozśpiewanie (nalezy zwrócić uwagę na dykcję dzieci). Wołamy zwierzęta: Mo – ja la – mo, mo — ja la – mo, mo (dzieci śpiewają dźwięki C D E D C D E D C). Mo – ja a – ro, mo – ja a – ro, ro. Odeszliśmy zbyt daleko. Wołamy tatę: Ta – to ta – to mój, ta – to ta – to mój (C D C D C C D C D C). W podskokach biegniemy do taty: Ram tam tam, ram tam tam (G D D E C C).

– Mazurek Dąbrowskiego - utrwalenie hymnu.

10. „Jak poradzę sobie z hałasem?” – rozmowa na temat tego, jak należy dbać o swoje uszy na podstawie doświadczeń dzieci, zabawy dydaktycznej i KP2.36. – „Co to za dźwięk?” – zabawa dydaktyczna. Dzieci siedzą z zamkniętymi oczami,  prezentujemy różne odgłosy, zadaniem dzieci jest odgadnąć, co to za dźwięk: zatrzaskiwanie drzwi, stawianie kubka na stole, szeleszczenie pogiętą kartką papieru, gwizdanie na gwizdku, głośne tupanie, przewracanie stron w książce, przelewanie wody z kubka do kubka, przesypywanie klocków, gra na tamburynie. Nalezy zapytać dzieci: Które z tych odgłosów były dla was przyjemne? Które były nieprzyjemne? Jak myślicie dlaczego? Dlaczego jedne dźwięki są dla nas przyjemne, a inne nie? Od czego to zależy? MówiMY dzieciom o szkodliwości hałasu dla naszego zdrowia.

11.  „Ucho – dzięki niemu słyszę” – wykonanie modelu ucha z plasteliny. Przekazanie dzieciom informacji:  Narządem słuchu są uszy, to dzięki nim słyszymy. Dotknijcie delikatnie swoich uszu. To czego dotykacie, to małżowina uszna, część ucha zewnętrznego, bo ucho to nie tylko to, czego dotykacie, duża część aparatu słuchowego znajduje się w środku głowy – to ucho wewnętrzne. Jeszcze raz dotknijcie małżowiny usznej, to ona zbiera wszystkie dźwięki z otoczenia, które przedostają się do otworu w uchu – czyli wewnętrznego przewodu słuchowego. Dzieci lepią z plasteliny model ucha zewnętrznego.

 

INFORMACJA OD PANI KATECHETKI:

 

 

VIII. 04-08.05.2020  POLSKA TO MÓJ DOM

W tym tygodniu porozmawiamy o Polsce, dzieci poznają polskie symbole narodowe oraz co to oznacza, że należy je szanować,  stolicę Polski na podstawie legendy ,,Wars i Sawa", herb i syrenkę warszawską.

1. Nauka wiersza na pamięć ,,Katechizm polskiego dziecka" Władysław Bełza

 

2. „Kocham miejsce, w którym mieszkam!” – proponuję porozmawiać z dziećmi na temat okolic miejsca ich zamieszkania. Nalezy zadać dzieciom pytania: Co znaczy słowo „ojczyzna”? (wszystko wokół nas) Co dla nas jest „małą ojczyzną”? (dzieci wymieniają wszystkie elementy, które kojarzą im się z miejscem zamieszkania).  Prezentujemy dzieciom mapę Polski i opowiadamy, gdzie znajdują się góry, a gdzie jest morze, można zaznaczyć wstążką na mapie Polski obszar, w którym znajduje się przedszkole. Dzieci oglądają zdjęcia przedstawiające charakterystyczne miejsca w regionie, w którym mieszkają. Dzieci kończą zdanie: Kocham moją „małą ojczyznę”, bo… 

3.  „Polskie symbole narodowe – flaga i herb” – praca z W.47. Dzieci wycinają flagę, przymocowują do niej plastikową rurkę. Wycinają godło, mogą podkleić je taśmą i przykleić do bluzki.

4.  „Jak powstała Warszawa?” – formułowanie odpowiedzi na pytanie na podstawie legendy Wars i Sawa.

Wars i Sawa Joanna Kończak

Gdy rybak Wars wypłynął na połów, zobaczył w rzece dziwną, wielką rybę. Z ciekawości podpłynął bliżej. To nie była ryba, ale syrena. Miała ciało pięknej dziewczyny i rybi ogon. Nazywała się Sawa. Wars zakochał się w syrenie, a ona w nim. Syrena nie chciała dłużej żyć w rzece. W magiczny sposób ogon Sawy odmienił się w ludzkie nogi. Szczęśliwa para zamieszkała w chacie nad Wisłą. Pewnego razu zapukał do nich gość. To był książę Ziemomysł, który zgubił się na polowaniu. Wars i Sawa nie wiedzieli, jak ważna osoba do nich trafiła. Z dobroci przyjęli wędrowca pod dach, nakarmili i przenocowali. Książę wyznał potem, kim jest. Podziękował szczerze za pomoc i powiedział: „Ziemie te na zawsze Warszowe zostaną”.

Warszawa zyskała więc swoją nazwę, by wszyscy pamiętali o dobrym sercu Warsa i Sawy. Zadajemy dzieciom pytania do treści legendy: Co zobaczył rybak, gdy wypłynął na połów? Co się okazało, gdy podpłynął bliżej? Jak wyglądała syrena? Jak miała na imię? Co się stało, gdy rybak i syrena zakochali się w sobie? Gdzie zamieszkała szczęśliwa para? Kto pewnego dnia zapukał do ich chaty? Wars i Sawa nie wiedzieli, że ten człowiek to książę. Jak go przyjęli? Jak odwdzięczył się książę gospodarzom? Od czego Warszawa uzyskała swą nazwę?

5. „Wars i Sawa” – praca z KP2.33 (4 - latki). Dzieci wskazują na obrazku, które elementy mogą być prawdziwe, a które – zmyślone. Należy. powiadzieć dzieciom, że dowody historyczne świadczą o tym, że nad Wisłą najpierw powstała osada rybacka, która się stopniowo powiększała i z której powstała wieś Warszawa. Książęta mazowieccy mieli tu jedną ze swoich siedzib. Przybywało ludzi, którzy budowali tu swoje domy i pracowali. Dzieci z KP2.33 skreślają elementy, które nie pasują do Warsa, Sawy i ich otoczenia (zegarek, telefon, motorówka, gitara, słuchawki, aparat, skuter) i wyjaśniają dlaczego. Zastanawiają się, czym mógł dawniej płynąć Wars – chętne dzieci dorysowują prostą łódź na osobnej kartce.

6. ,,Prezentowanie herbu Warszawy - Syrenka została symbolem Warszawy i znajduje się w herbie tego miasta. Prezentacja dzieciom ilustracji, przedstawiającą herb Warszawy i omówienie go z dziećmi.

7. Zestaw ćwiczeń ruchowych.

– „Zwiedzamy Polskę” – uczestnicy zabawy tworzą „pociąg” i poruszają się nim po sali do utworu ,,Jedzie pociąg z daleka". Dziecko, które znajduje się na początku pociągu, jest „lokomotywą” i mówi, dokąd jedzie pociąg, wymieniając jakieś miasto w Polsce. Uczestnicy zmieniają się – po chwili zabawy ktoś inny jest „lokomotywą”.

https://www.youtube.com/watch?v=vlQJBSuX0rE 

– „Dom – ojczyzna” – dzieci budują domy z wyposażenia pokoju i róznych przyrządów

– „Mali żołnierze” – dzieci maszerują,  podnosząc wysoko kolana. Na słowa: saperzy na poligonie – dzieci czołgają się po podłodze.

– „Gdzie mieszkasz?” – dzieci kucają w domkach (kółka hula-hoop). Na polecenie: Na spacer biegną dzieci, które mieszkają w... (należy podać ulicę), wychodzą z domków te dzieci, które mieszkają w podanej miejscowości/na podanej ulicy, i poruszają się w rytm muzyki granej przez N. na tamburynie.

– „Biało-czerwoni” – rzucanie piłki do dzieci. Rzucając piłką, nalezy podać nazwę jakiegoś koloru. Słysząc nazwy: biały i czerwony, dzieci nie łapią piłki. Po usłyszeniu nazwy innego koloru dzieci łapią piłkę oburącz i odrzucają.

8. ,„Warszawska Syrenka”– wykonanie pomnika z plasteliny. Dzieci wykonują wszystkie czynności według instrukcji, lepią z plasteliny poszczególne części pomnika:  postument, postać kobiety z ogonem ryby, miecz, który dołączą do uniesionej prawej ręki, tarczę, którą dokleją do lewej ręki trzymanej przy piersi. Następnie wszystkie części łączą ze sobą. Informujemy dzieci, że ten pomnik stoi w Warszawie nad Wisłą. Na tarczy Syrenki widnieje orzeł w koronie i napis Warszawa.

9.  „Poznajemy bliżej mapę Polski ” – praca z mapą. Dzieci słuchają pierwszej zwrotki hymnu – Mazurka Dąbrowskiego – w postawie na baczność.

https://www.youtube.com/watch?v=XkSjts5vf-s

Informujemy dzieci, kiedy hymn jest grany, w czasie jakich uroczystości. Po wysłuchaniu hymnu dzieci siadają przy mapie Polski. Za pomocą wskaźnika pokazujemy obszar Polski wyznaczony granicami. Wyjaśniamy, że na północy Polski leży Morze Bałtyckie. Dzieci obiema rękami pokazują fale na morzu. Pytamy dzieci, jakim kolorem jest zaznaczone morze na mapie (niebieskim). Pokazujemy także inne elementy oznaczone na niebiesko: rzeki i jeziora. Wskazujemy pasma gór na południu Polski i pytamy, jakim kolorem są oznaczone (brązowym). Dzieci wstają i swobodnie poruszają się po sali. Gdy  mówimy: brązowy – dzieci stają w rozkroku i, pochylając się do przodu, próbują dotknąć palcami podłogi (udając górę). Następnie wyjaśniamy, że między morzem i górami jest na mapie kolor zielony oznaczający niziny, czyli tereny dość płaskie, nisko położone. Pokazujemy miejsce oznaczone dwa dni temu wstążką. Dzieci przypominają, że to ich „mała ojczyzna”.

10. „Kolory na mapie” – praca z KP2.34 (4-latki) - rozmowa z dziećmi o tym, co przedstawia mapa Polski. Niebieskimi liniami są zaznaczone rzeki: Wisła i Odra. W centralnej części kraju kolorem zielonym są zaznaczone niziny. Na północy – Morze Bałtyckie (dzieci odpowiadają, że trzeba pomalować tę część na niebiesko), a na nim statek. Na południu – góry (dzieci odpowiadają, że trzeba pokolorować je na brązowo). Po wykonaniu zadania z mapą dzieci kolorują flagę.

Dzieci młodsze kolorują flagę, narysowaną przez rodziców bądź wydrukowaną.

11. „Wyruszamy na wycieczkę po Polsce!” – zabawa dydaktyczna. Należy wyznaczyć na podłodze symboliczne granice Polski (za pomocą sznurka lub papieru toaletowego). „Granica” powinna być w kilku miejscach przymocowana do podłogi taśmą dwustronną. Na wyodrębnionym w ten sposób terenie należy ułożyć ilustracje przedstawiające charakterystyczne krajobrazy naturalne Polski: nadmorski, górski, nizinny. Dzieci ustawiają się w „pociąg” i jadą – najpierw dookoła granic Polski, w rytm piosenki ,,Jedzie pociąg z daleka. Gdy następuje pauza, „pociąg” zatrzymuje się przy wybranej ilustracji. Następuje pokazanie ruchu kojarzącego się z danym miejscem, a dzieci naśladują: – krajobraz nadmorski – fale, pływanie, budowanie babki z piasku, fruwające mewy. – krajobraz górski – zjazdy na sankach/nartach, wchodzenie pod górę. – krajobraz nizinny – poruszające się korony drzew, zbieranie grzybów. Gdy piosenka się kończy, dzieci siadają wokół granic Polski. 

12. Rytmika – zabawy umuzykalniające.

 – Poruszanie się do rytmu granego na tamburynie: marsz, podskoki, bieg. Swobodne poruszanie się dzieci do muzyki. 

– Ćwiczenia oddechowe „Jak łopocze flaga?”. Mówimy: Jak łopocze flaga na słabym wietrze? Pokażcie. Dzieci na wydechu leciutko dmuchają na flagę. Następnie. mówimy: Jak łopocze flaga na zmiennym wietrze? Pokażcie. Dzieci biorą wdech i dmuchają na flagę – raz mocniej, raz słabiej. 

– Rozśpiewanie (należy zwrócić uwagę na dykcję dzieci). Dzieci powtarzają za prowadzącym jak echo (na melodię Panie Janie): Ko – cham Pol – skę, Ko – cham Pol – skę, i ty też, i ty też. Trzymam naszą fla – gę, trzymam naszą fla – gę, z ca – łych sił, z ca – łych sił. Śpiewają jeszcze kilka razy: ciszej – głośniej, wolniej – szybciej.

13. Nauka piosenki na pamięć ,,Jedzie pociąg z daleka".

14. Zajęcia o emocjach – duma z bycia Polakiem.

Słuchanie wierszyka i rozmowa na jego temat. ,,To moja Polska"  Dominika Niemiec

Rozmowa z dziećmi na temat wiersza: Którego kraju dotyczył ten wiersz? Kim są ludzie mieszkający w Polsce? Kto to jest patriota? Jakimi uczuciami darzymy nasz kraj? Dlaczego czujemy się związani z naszym krajem, co tutaj jest nasze?

14. „Polscy żołnierze” – ćwiczenia ruchowe. Rozmowa z dziećmi o polskich żołnierzach, którzy stawali i stają w obronie Polski. W trakcie rozmowy może wykorzystać fotografie żołnierzy i krótkie filmy prezentujące musztrę w wojsku. Tłumaczenie  dzieciom, że służba w wojsku jest patriotyczną postawą wobec kraju. Propozycja  wykonania żołnierskiej musztry. Tłumaczeni, że musztra używana jest także w harcerstwie, a jej znajomość przydaje się chociażby podczas uczestnictw w różnych uroczystościach patriotycznych, np. podczas śpiewania polskiego hymnu. Po odpowiednim pokazie i objaśnieniu właściwego reagowania na sygnał słowny – prowadzący prosi dzieci, aby wykonywały jego polecenia: W szeregu zbiórka! W dwuszeregu zbiórka! Baczność! Spocznij! Na prawo patrz! Na lewo patrz! Do przodu wystąp! W prawo zwrot! W lewo zwrot! W tył zwrot! Do przodu marsz!.

15. „Za co kocham Polskę?” – praca plastyczna, wykonanie plakatu techniką patchworku. N. rozdaje dzieciom po kilka małych kartek formatu A6 oraz pastele olejne. Prosi dzieci, aby zastanowiły się, za co kochają Polskę. Mówi im, że Polskę można kochać za to wszystko, co się w niej znajduje, co kojarzy im się z domem, z rodziną, z różnymi miejscami i ludźmi, których spotykają na co dzień. Zadaniem dzieci jest narysowanie na kartkach pojedynczych rzeczy. Po wykonaniu wszystkich rysunków N. wraz z dziećmi łączy ze sobą małe obrazki za pomocą taśmy klejącej, tworząc duży obraz. Na środku powstałego obrazu dużymi literami N. zapisuje mazakiem słowa: KOCHAMY CIĘ, POLSKO!

 

INFORMACJA od katechetki odnośnie religii:

Drodzy rodzice,

Rozpoczął się maj. W kościele miesiąc ten jest poświęcony Maryi, Matce Jezusa i naszej. W tym czasie modlimy się Litanią loretańską do Najświętszej Maryi Panny. W ten sposób dziękujemy Matce Bożej za Jej opiekę, troskę i miłość.

Zachęcam do wspólnej modlitwy słowami litanii. Starsze dzieci proszę, aby przypomniały sobie modlitwę „Zdrowaś Maryjo”. Proponuję, aby dzieci narysowały koronę i piękne kwiaty dla Maryi.

Pozdrawiam

Bożena Blicharska

 

 

VII. 27-30.04.2020 TAJEMNICE KSIĄŻEK

W tym tygodniu odkryjemy tajemnice książek - dowiemy się jak powstaje papier i skąd się biorą książki, co to jest księgarnia i biblioteka, poćwiczymy umięjętność wypowiadania się na temat swojej ulubionej książki.

1. ,,Jakie książki lubimy" - rozmowa na temat literatury dziecięcej na podstawie doświadczeń dzieci.

2. ,,Zajęcia o emocjach" - rozmowa z dziećmi na podstawie wiersza Dominiki Niemiec
,,MOLE KSIĄŻKOWE"

Otwieram książkę, jedna chwila
I już jestem w innym świecie.
W wyobraźni staję się piękną królewną
Lub pszczółką skrytą w kwiatków bukiecie.
Każda książka roztacza przede mną
Świat niezwykły, wspaniały.
Z zachwytem pochłaniam każde słowo, zdanie,
Rozdział od deski do deski… czyli cały.
Rodzice doskonale rozumieją
Mój zachwyt nad książkami,
Bo tak jak ja są zwyczajnie
Książkowymi molami!

Dzieci po wysłuchaniu wiersza, odpowiadają na pytania: O jakim przedmiocie był wiersz? W kogo zamienia się dziewczynka, czytając książek? Jak czuje się dziewczynka, gdy czyta książkę? Kto jeszcze razem z dziewczynką, zachwyca się książkami? Co to znaczy czuć zachwyt? Co to znaczy ,,przeczytać coś od deski do deski"? Kto to jest ,,mol książkowy? Czy lubicie czytać książki? Czy są takie książki, którymi jesteście zachwyceni?

3. ,,Czego można użyć do zabawy w księżniczkę, a czego do zabawy w rycerza? praca z KP2 str.30 (4 - latki).

4. ,,Moja ulubiona postać z bajki" wykonanie dowolną. techniką ulubionej przez  dzieci postaci z bajki, na formacie A4.  Należy zwrócić uwagę na oryginalność, walory artystyczne, pomysłowość.

5. ,,Jak powstaje papier" - wytłumaczenie dzieciom, w jaki sposób powstaje papier. Np. Najlepszy i najtrwalszy papier powstaje z drewna. Gdy drzewa są już wysokie, drwal je ścina, a w zamian sadzi nowe drzewo, tak aby zawsze w lesie była równowaga. Drwal odcina gałęzie drzew i same pnie, zawozi do fabryki papieru, czyli papierni. Wpapierni specjalne maszyny zdejmują kore drzew, a pozostały środek rozdrabnia się na drobne włókno. Do włókna dodawane są różne składniki, m.in. barwnik, aby kartka była biała oraz makulaturę, czyli papier użyty wcześniej np. stare książki, gazety. Z takiej masy robi się długie rolki papieru, które tnie się później na kartki odpowiedniej wielkości. Na powstałych kartkach można drukować książki, gazety albo używać ich do rysowania.

6. ,,Ile to sylab" - dzieci nazywają różne przedmioty, następnie wspólnie z rodzicami wyklaskują sylaby. 4 - latki wykonują zadanie z Karty 2 str. 31.

7. Papiernia – zabawa relaksacyjna. Jeden uczestnik kładzie się na brzuchu, a drugi wykonuje na nim prosty masaż zgodnie z treścią wiersza czytanego. Po chwili następuje zamiana.

,,Papiernia”  Natalia Łasocha

Wczesnym rankiem idź do lasu - Dzieci palcami wskazującymi na przemian „spacerują” po plecach drugiej osoby.

Drwal tam drzewa tnie -  Krawędzią dłoni delikatnie kreślą linię w poprzek jego pleców.

Potem wielką ciężarówką do papierni jadą pnie - Pięść jednej dłoni przesuwają wzdłuż pleców.

Duży kawał drewna weź i długo nie czekaj - Chwytają towarzysza za ramiona.

Na drobne kawałki porządnie go posiekaj - Krawędziami obu dłoni delikatnie stukają go po plecach – od góry do dołu i od dołu do góry.

Dodaj barwnik, jaki chcesz, jeszcze klej i woda -  Delikatnie dotykają jego szyi, a następnie jednego i drugiego ucha.

W wielkiej kadzi to wymieszaj i masa gotowa - Palcem wskazującym kreślą koła na plecach kolegi.

Teraz trudne jest zadanie, lecz się nie poddawaj, na podłużnych sitach tę masę rozkładaj -  Palcami obydwu dłoni przesuwają od po plecach od góry do dołu.

Dużo cierpliwości teraz potrzebujesz, masa schnie, a ty ją dzielnie po trochu wałkujesz - Całą powierzchnią obu dłoni gładzą plecy od góry do dołu.

Kiedy papier już gotowy, zwiń go w wielkie bele, taki papier co dzień ma zastosowań wiele –Turlanie po dywanie.

8.  „Co można kupić w księgarni?” – rozmowa na temat księgarni na podstawie doświadczeń dzieci i zabawy dydaktycznej.  Przed dzieckiem układamy ilustracje, zabawki lub prawdziwe przedmioty: jabłka, ogórki, mleko, trzy różne książki, ciasto, babeczki, rogalik, kwiat cięty, kwiat doniczkowy. Mówimy: Leżą tutaj produkty, które można kupić w różnych sklepach, posegregujmy je na cztery grupy. Dziecko próbuje podać nazwy sklepów, w których można kupić dane produkty (sklep spożywczy, księgarnia, cukiernia, kwiaciarnia). Następnie głośno przelicza produkty w każdej obręczy.

9.  Zestaw ćwiczeń ruchowych.

– „Ile zrobię kroków?” – każde dziecko dostaje książkę w twardej oprawie, kładzie ją sobie na głowie i próbuje zrobić kilka kroków. Dzieci liczą, ile kroków udało im się zrobić, zanim książka spadła. Po zabawie dzieci oddają książki  i siadają na dywanie lub podłodze. Dzieci podają ile zrobili kroków. 

 – „Odgadywanie tytułów bajek” – jeden uczestnik przedstawia drugiemu za pomocą gestów i ruchów jakąś postać z bajek, np. Kubusia Puchatka, Króla lwa. Po odgadnięciu następuje zamiana ról.

10.  „Zasady zachowania się w bibliotece” – rozmowa na temat zasad panujących w bibliotece na podstawie doświadczeń dzieci i fragmentu opowiadania Basia i biblioteka.

W BIBLIOTECE Zofia Stanecka

Należy zadać dzieciom pytania: Dokąd wybierają się dzieci? Co robi się w bibliotece, o czym powiedziała Basia? Czy za książki w bibliotece trzeba płacić? W jaki sposób trzeba dbać o książki? Jak trzeba się zachowywać w bibliotece? Dlaczego? Kto z was był kiedyś w bibliotece? Co wam się tam najbardziej podobało? 

„Gdzie postawię tę książkę?” – segregowanie, praca z KP2.32. (4-latki).

 

Informacja od katechetki odnośnie religii:

 

Drodzy Rodzice,

w niedzielę, 26 kwietnia odbyło się Narodowe Czytanie Pisma Świętego. Trwa Tydzień Biblijny.

Zachęcam Państwa, abyście sięgnęli po Pismo Świate i przeczytali fragment z Ewangelii. Starsze dzieci mogą zrobić ilustrację do przeczytanego fragmentu.

Pozdrawiam, Bożena Blicharska.

 

 

 

VI. 20 - 24.04.2020  DBAMY O NASZĄ PLANETĘ

W tym tygodniu porozmawiamy o naszej planecie, zastanowimy się jak można dbać o nasze środowisko m.in. oszczędzając wodę i prąd, sadząc i pielęgnując rośliny, segregując odpady, troszcząc się o zwierzęta, zastanowimy się kim jest przyjaciel przyrody i czy dzieci same dbają o rośliny i zwierzęta.

1. ,,Czy jestem przyjacielem przyrody" - formułowanie odpowiedzi na pytanie na podstawie doświadczeń dzieci i opowiadania Janiny Krzemienieckiej i Barbary Lewandowskiej
,,WIELKA PRZYGODA MAŁEJ ZOSI".

Biedronka – Kropeczka mieszkała na łące pod listkiem koniczyny. Dobrze jej tu było. Przeszła na łąkę Zosia. Posadziła małą biedroneczkę na dłoni i powiedziała:

- Masz czerwoną sukienkę, to i domek musisz mieć czerwony.

I zamknęła Kropeczkę w pudełku od zapałek. Były tu cztery gładkie ściany, ale nie było koniczyny ani grzejącego słonka, ani błękitnego nieba. A kiedy wieczorem Zosia zasnęła, poczuła nagle, że robi się coraz to mniejsza i mniejsza... Wreszcie była tak malutka, że mogłaby się wykąpać w mamusinym naparstku jak w wannie. Wtedy przyszła do niej Kropeczka.

- Chodź ze mną –powiedziała. I Zosia poszła z biedronką na łąkę. Teraz trawy wydawały jej się wielkie jak drzewa. Szumiały jak las. Z gęstwiny wyszedł ogromny chrząszcz.

- Kto mi spać przeszkadza? –mruczał rozgniewany. Zosia przestraszyła się jego groźnych rogów. Zaczęła uciekać co sił w małych nóżkach. O mało nie wpadła w gęstą sieć pająka! W tej sieci siedziała zapłakana pszczoła.

- Uwolnię cię, nie płacz... – obiecała Zosia. Małymi paluszkami rozrywa nitki. Prędko, prędko, bo pająk może wrócić lada chwila! Oho! Już nadchodzi! Z daleka krzyczy: „ Ja wam dam!, Ja wam dam!” Może sobie krzyczeć! Nic już nie zrobi ani pszczole, ani Zosi! Pszczoła poleciała z Zosią do ula. Strażniczka zaprowadziła je do królowej. Opowiedziała Zosia o całej przygodzie.

- Bzum – bzum – bzum –zabrzęczała królowa. Jesteś bardzo dzielna Zosiu. A w nagrodę weź dwa dzbany miodu. Wyszła Zosia z ula. Dźwiga dzbany. Miodek pachnie znakomicie. Spróbowała raz i drugi...Nie zdążyła po raz trzeci oblizać paluszków, bo z wielkim szumem i bzykaniem nadleciały osy – łakomczuchy. W mig wylizały dzbany i dalejże gonić Zosię! A żądła miały ostre jak szpileczki! Kto wie, co by się z Zosią stało, gdyby Kropeczka nie przybiegła na pomoc.

- Siadaj mi na grzbiecie! – zawołała. Rozwinęła skrzydełka i...frunęła wysoko.

- Już mnie nie złapiecie, obrzydliwe osy! –cieszyła się Zosia. - Zaraz wam pokażę: „Zyg, zyg, marcheweczka”...Podniosła rączki i... poleciała w dół! Chlup! Wpadła w środek ogromnego stawu. Karp, który tu mieszkał, bardzo się zdziwił: „Jeszcze takiej ryby nigdy nie widziałem. Może zjeść ją na śniadanie?”. Nie zjesz, karpiu, Zosi, bo po wędce już ucieka na powierzchnię wody! Usiadła na listku jak na wysepce. I martwi się: „Kto mi pomoże dopłynąć do brzegu?”.

- Ja! – powiedział nartnik. – Przecież umiem sunąć po wodzie! Siadła Zosia nartnikowi na grzbiecie. Za chwilę była na brzegu. Spotkała tu pracowite mrówki.

- Co robicie? – spytała. Ale mrówki nie miały czasu na rozmowę. Naprawiały mrowisko, które nocą popsuł deszcz. Pomagała im Zosia w pracy. A potem pokazały jej mrówki całe mrowisko. Taki był tam ruch i gwar, jak na ulicach prawdziwego miasta! Najbardziej podobał się Zosi żłobek. Tu wylęgały się z jajeczek małe mrówki. Opiekowała się nimi Zosia, dopóki nie podrosły. A kiedy już umiały chodzić, poszła z nimi na spacer. Wesoło bawiły się na łące. Nagle rozległ się hałas, tupanie. To chłopcy przybiegli na łąkę z siatką na motyle. Uciekły mrówki. Zosia schowała się pod listkiem.

Zaszumiało, zahuczało, zachwiał się listek i... już Zosia zaplątana w gęstą siatkę! Na próżno krzyczała. Głos miała cichy jak szelest trawki. Nikt jej nie słyszał.

- Masz czerwoną sukienkę, to i domek musisz mieć czerwony – powiedział chłopiec. I zamknął ją w pudełku od zapałek. Były tu cztery gładkie ściany, ale nie było zielonego listka ani grzejącego słońca, ani błękitnego nieba. I wtedy Zosia obudziła się. A potem otworzyła pudełko.

-Biedroneczko – Kropeczko, leć na łąkę do pachnącej koniczyny, błękitnego nieba i grzejącego słonka!

 

2. ZNACZEK ,,Jestem przyjacielem przyrody" - wykonanie znaczka z W.42 (4 - latki) a dla dzieci młodszych (3 - latki)  proponuję wykonanie wspólnie z rodzicami znaczka. Na wyciętym kółku z papieru technicznego o średnicy ok. 20 cm dzieci rysują kwiaty i słoneczko a rodzic uzupełnia go o napis ,,JESTEM PRZYJACIELEM PRZYRODY".

3. ,,Jak wygląda Ziemia" oglądanie przez dzieci modelu Ziemi - globusa, Pobudzanie u dzieci ciekawości świata.

4. ,,Co możemy zrobić dla naszej Ziemi" - proponuje porozmawiać z dziećmi na temat sposobów dbania o środowisko. Zadajemy dzieciom pytania: jak możemy chronić lasy? (...). wodę? (...), dbać o przyrodę? (...). Wypowiedzi dzieci można uzupełnić o inne pomysły np.

- Segreguj śmieci!

5. Wyjaśniamy dzieciom co to jest RECYKLING (powtórne przetworzenie produktu) oraz prezentujemy jego symbol, który możemy zobaczyć na produktach przeznaczonych do powtórnego recyklingu. Oglądamy w domu różne produkty - wyszukujemy znaczek recyklingu na wielu produktach.

6. ,,Gdzie z tym śmieciem" - zabawa z wykorzystaniem wielu ,,śmieci": papier, pudełko opakowanie kartonowe, butelka plastikowa, pojemnik po serku, metalowa puszka, nakrętka plastikowa, słoik z nakrętką metalową itp. Zadaniem dzieci jest posegregowanie śmieci do poszczególnych koszy lub obręczy z kolorowym oznaczeniem: tworzywa sztuczne i metale - żółty, papier - niebieski, szkło - zielony,  odpady zmieszane, czyli wszyskie te, które nie nadają się do odzysku - kolor czarny.

Pomocą dla rodziców w tym zadaniu jest poniższy link dotyczący prawidłowej segregacji:

https://naszesmieci.mos.gov.pl/jak-segregowac

7. Zestaw zabaw ruchowych.

- Rakieta - naśladowanie rakiety przy starcie, dzieci kucają, następuje odliczenie, od 10 do 0 i na słowo START wyskakują w góre z okrzykiem HURA!

- Taniec w kosmosie - dzieci wykonuję wymyślony taniec do dowolnej muzyki z wykorzystaniem chusteczki lub pomponu.

- Witamy się - zadaniem dzieci jest powitać mieszkańców planety (tu: lalki, misie itp.) wymyślonym przyjazdnym gestem.

- Spacerujemy po planecie - dzieci poruszają się na czworakach do przodu, do tyłu, nastepnie skaczą obunóż.

8. ,,Po co nam prąd?" - rozmowa z dziećmi na temat sposobów wykorzystania prądu na podstawie doświadczeń dzieci oraz pierwszej części opowiadania Grzegorza Kasdepke ,,PSTRYK".

– Uważaj, teraz będzie się działo –mruknął Dominik, włączając elektryczny czajnik. Zanim Junior zdążył podkulić ogon, w całym domu błysnęło, huknęło –a potem zapadła ciemność. I cisza. Przestało grać radio, przestały pracować lodówka i pralka, przestał działać komputer, i nawet Junior przestał sapać, choć nie był przecież na prąd. Widać, wszystko to zrobiło na nim spore wrażenie. Pierwsza odezwała się babcia Marysia.

– Dominik! – zawołała z dużego pokoju. – To twoja sprawka?!

– Prowadzę wykład – odkrzyknął dyplomatycznie Dominik.

– O czym?!  – Głos babci dochodził już z korytarza. – Nie mów, że o elektryczności!

– Mogę nie mówić... – mruknął Dominik.

– Hau!   –dodał mu otuchy Junior. Zza drzwi dobiegł ich szelest, trzask, odgłosy majstrowania przy elektrycznych korkach  – i naraz z głośnika radia popłynęła muzyka, a lodówka wzdrygnęła się, jak po przebudzeniu z krótkiej drzemki, i znowu zaczęła pracować. Dominik i Junior zmrużyli oczy.

– Przecież tata ci mówił  – zasapała babcia wchodząc do kuchni  – żebyś nie włączał tego czajnika, gdy pracuje pralka, tak?! Jutro przyjdą elektrycy i wszystko naprawią! A na razie trzeba uważać! Bo przewody elektryczne w tym mieszkaniu są za słabe, i to dlatego! Chcesz wywołać pożar?!

– Hau! – uspokoił ją Junior. Ale babcia Marysia nie była uspokojona; zakazała Dominikowi zabaw w kuchni, przez co dalsza część wykładu musiała odbyć się w łazience.

 

- Praca z KP2 str.28 (dzieci 4 - letnie).

 

9. ,,Przestrogi Dominika" - zasady korzystania z urządzen elektrycznych na podstawie drugiej części opowiadania Grzegorza Kasdepke ,,PSTRYK".

 

– Tak, z elektrycznością nie ma żartów –westchnął Dominik.  

– Na przykład najgłupsze, co można zrobić, to suszyć sobie włosy w wannie. Bo jakby suszarka wpadła do wanny, to...Junior zawył rozpaczliwie, dając do zrozumienia, że wie, co by się stało, gdyby suszarka wpadła do wanny.

– Tak samo głupie  – kontynuował Dominik – jest wtykanie różnych przedmiotów do dziurek od kontaktu! Albo przecinanie przewodów elektrycznych! Jeżeli zobaczę kiedyś, że to robisz, to koniec, zakaz wychodzenia na spacery!

Junior, gdyby było to możliwe, podwinąłby nie tylko ogon, ale i uszy, nos oraz całego siebie.

– Niemądrze jest także – ciągnął zadowolony z siebie Dominik – ciągnąć za kabel jakiegoś urządzenia, żeby je wyłączyć, bo łatwo taki kabel przerwać! Ani podłączać zbyt wielu urządzeń do jednego gniazdka! I, i... słuchasz mnie?

– Hau... –odszczeknął zrezygnowany Junior.

– No tak, może to za dużo jak na jeden raz – zgodził się Dominik.

– Najważniejsze jest jedno: nie wolno bawić się elektrycznością! Zrozumiałeś?

– Hau! –zapewnił Junior. Po czym podskoczył wysoko, pstryknął nosem wyłącznik światła –
i wykład został zakończony.

 

10. ZIEMIA - NASZA PLANETA - Zadaniem dzieci jest wykonanie dowolną techniką plastyczną (rysowanie, malowanie, wydzieranie itp.) naszej planety. Format pracy dowolny. Następnie proszę o podpisanie pracy, zrobienie zdjęcia i przesłanie do wychowawcy w celu zamieszczenia go w albumie fotograficznym na stronce naszego przedszkola.

11. Zachęcam do obejrzenia zajęcia o naszej planecie z programu ,,Domowe przedszkole". Dzieci uzyskają informację o układzie słonecznym, na temat czterech żywiołów, zobaczą model Ziemi, a także mogą zrobić ciekawą pracę plastyczną i poćwiczyć.

https://vod.tvp.pl/video/domowe-przedszkole,nasza-ziemia,41969

 

INFORMACJA OD PANI KATECHETKI p. Bożenki

 

 

V. 14 - 17.04.2020 PRACA ROLNIKA

Tematem aktualnego tygodnia jest zapoznanie dzieci z pracą rolnika, maszynami i urządzeniami rolniczymi oraz bezpiecznym zachowaniem się podzcas pobytu na wsi.

1. ,,Z wizytą u babci i dziadka" - rozmowa z dziećmi na temat bezpieczeństwa na wsi oraz obowiązków związanych z posiadaniem zwierząt na podstawie doświadczeń dzieci.

2. ,,Czym nakarmię kota, a czym konia?" - pogadanka na temat pozywienia dla zwierząt w oparciu o wiersz H.Bechlerowej ,,Jak kotek zwierzęta mlekiem częstował"

Co je wiewiórka? (orzechy, nasiona drzew iglastych, żołędzie, nasiona klonu, jagody, młode pąki, grzyby).

Co je jeż? (owady, dżdżownice, żaby, młode ptaki i myszy, ptasie jaja. Piją mleko matki - są ssakami.Nie można jednak karmić jch mlekiem krowim - choć bardzo go lubią, dostają po nim biegunki).

Zachęcam do wykonania zadania w KP2 (4 - latki) str.25.

3. Proponuję wykonanie wspólnie z rodzicami makiety z plasteliny ,,Wymarzony ogródek" - Projekt ogródka należy wykonać na tekturowej podkładce uwzględniając elementy: kwiaty, trawa, krzewy z plasteliny. 

4. Zachęcam do zabaw umuzykalniających:

- Stary Donald farmę miał,

https://www.dailymotion.com/video/x6hmycb

- Jarzynowy wóz, dzieci poprzez zabawę uczą się słów i melodii piosenki na pamięć.

https://www.youtube.com/watch?v=Ka2aezmtr90

5. ,,Ile mam tu figur" - zabawy w tworzenie zbiorów różnych figur geometrycznych. Do zabawy potrzebne są figury: trzy trójkąty, trzy koła, trzy kwadraty, trzy prostokąty, wycięte z bloku technicznego  w trzech kolorach np. czerwonym, żółtym i niebieskim. Zadaniem dzieci jest podzielić figury tak, aby w każdej grupie były takie same figury, policzyć figury (np. ile jest trójkątów), podzielić figury kolorystycznie ( np. ile jest figur czerwonych), a następnie ułożyć na stole bądź podłodze ciekawy obrazek z figur.

6. Proponuję rozmowę z dziećmi na temat ,,Jak powstał chleb", a chętnych rodziców do upieczenia wspólnie z dziećmi chleba. Zachęcam dzieci 4 - letnie do pracy w KP2 str. 26.

7. ,,Jakie maszyny i urządzenia pomagają rolnikowi" - rozmowa z dziećmi na temat pracy rolnika na podstawie zdjęć i doświadczeń dzieci. Omówione zostają: traktor, pług, siewnik, kombajn zbożowy.  Zachęcam do wykonania:

- ,,Traktor" - dzieci 4 - letnie - składanie przestronnego pojazdu z Wyprawka 41,

- dzieci 3 - letnie - kolorowanie kredkami świecowymi bądź malowanie farbami plakatowymi wydrukowanej, dowolnej maszyny lub narysowanej przez rodzica.

 

 

IV. 06.04. - 10.04.2020r. WIELKANOC

Tematem tego tygodnia są przygotowania do Świąt Wielkanocnych.

1. Proponuję przeprowadzenie rozmów z dziećmi ,,Jak przygotowujemy się do Świąt Wielkanocnych": robienie porządków, sianie rzeżuchy, przystrajanie pomieszczeń, robienie zakupów, przygotowanie potraw, pieczenie bab i mazurków, święcenie potraw.

,,Jajka" praca z KP2 str. 22 (4-latki), doskonalenie spostrzegawczości u dzieci.

2. ,,Jakie są tradycje Świąt Wielkanocnych" - zapoznanie  dzieci ze zwyczajami i obrzędami świątecznymi: Wielki Tydzień, malowanie jajek, koszyk wielkanocny, Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego, dzielenie się jajkiem, lany poniedziałek na podstawie własnych doświadczeń dzieci oraz opowiadania A. Galicy ,,Bajeczka wielkanocna".

Opowiadanie Bajeczka wielkanocna A. Galicy

Wiosenne słońce tak długo łaskotało promykami gałązki wierzby, aż zaspane wierzbowe Kotki zaczęły wychylać się z pączków.
- Jeszcze chwilkę – mruczały wierzbowe Kotki – daj nam jeszcze pospać, dlaczego musimy wstawać?
A słońce suszyło im futerka, czesało grzywki i mówiło:
- Tak to już jest, że wy musicie być pierwsze, bo za parę dni Wielkanoc, a ja mam jeszcze tyle roboty.
Gdy na gałęziach siedziało już całe stadko puszystych Kotków, Słońce powędrowało dalej. Postukało złotym palcem w skorupkę jajka – puk-puk i przygrzewało mocno.
- Stuk-stuk – zastukało coś w środku jajka i po chwili z pękniętej skorupki wygramolił się malutki, żółty Kurczaczek.
Słońce wysuszyło mu piórka, na głowie uczesało mały czubek i przewiązało czerwoną kokardką.
- Najwyższy czas – powiedziało – to dopiero byłoby wstyd, gdyby Kurczątko nie zdążyło na Wielkanoc.
Teraz Słońce zaczęło rozglądać się dookoła po łące, przeczesywało promykami świeżą trawę, aż w bruździe pod lasem znalazło śpiącego Zajączka. Złapało go za uszy i wyciągnęło na łąkę.
- Już czas, Wielkanoc za pasem – odpowiedziało Słońce – a co to by były za święta bez wielkanocnego Zajączka? Popilnuj Kurczaczka, jest jeszcze bardzo malutki, a ja pójdę obudzić jeszcze kogoś.
- Kogo? Kogo? – dopytywał się Zajączek, kicając po łące.
- Kogo? Kogo? – popiskiwało Kurczątko, starając się nie zgubić w trawie.
- Kogo? Kogo? – szumiały rozbudzone wierzbowe Kotki.
A Słońce wędrowało po niebie i rozglądało się dokoła, aż zanurzyło złote ręce w stogu siana i zaczęło z kimś rozmawiać.
- Wstawaj śpioszku – mówiło – baś, baś, już czas, baś, baś.
A to „coś” odpowiedziało mu głosem dzwoneczka : dzeń-dzeń, dzeń-dzeń.
Zajączek z Kurczątkiem wyciągali z ciekawości szyje, a wierzbowe Kotki pierwsze zobaczyły, że to „coś” ma śliczny biały kożuszek i jest bardzo małe.
- Co to? Co to? – pytał Zajączek.
- Dlaczego tak dzwoni? – piszczał Kurczaczek.
I wtedy Słońce przyprowadziło do nich małego Baranka ze złotym dzwonkiem na szyi.
- To już święta, święta, święta – szumiały wierzbowe Kotki, a Słońce głaskało wszystkich promykami, nucąc taką piosenkę:

W Wielkanocny poranek
Dzwoni dzwonkiem Baranek,
A Kurczątko z Zającem
Podskakują na łące.
Wielkanocne Kotki,
Robiąc miny słodkie,
Już wyjrzały z pączka,
Siedzą na gałązkach.
Kiedy będzie Wielkanoc
Wierzbę pytają.

 

3. ,,Co włożymy do koszyczka wielkanocnego" - szukanie odpowiedzi na pytanie na podstawie doświadczeń dzieci, rozmów z rodzicami oraz KP2 str,23 (4-latki). Zachęcam do wspólnego narysowania koszyczka wielkanocnego, następnie naklejenia wyciętych z papieru kolorowego elementów rzeczy, które powinny znaleźć się w koszyczku.

 

4. ,,Jakie potrawy postawimy na świątecznym stole?"  - szukanie odpowiedzi na pytanie na podstawie doświadczeń dzieci i wiersza Danuty Gellner ,,Wielkanoc".

 

Obudziły się pisanki
Wielkanocnym rankiem
I wołają
Patrzcie – tu na stole
Same niespodzianki!
Bazie srebrno – białe
I baranek mały.
Ten baranek ma talerzyk
Skubie z niego owies świeży.
A baby pękate
W cukrowych fartuchach
Śmieją się wesoło
Od ucha do ucha!

,,Stół wielkanocny" - praca z KP2 str. 24 (4 - latki), dzieci opisują co jest na ilustracji, rozwijanie umiejętności komunikatywnych.

 

5. Zachęcam do wykonania pracy plastycznej: zajączka albo kurczątka albo baranka według własnego pomysłu lub korzystając z podanego linku:

https://www.youtube.com/watch?v=N9xNvbH7vbc

 

6. Proponuję zabawy muzyczne przy piosence ,,Wełniany baranek"

https://www.youtube.com/watch?v=6xpm8tTKdCQ

 

- wyklaskiwanie, wytupywanie rytmu piosenki,

- wygrywanie rytmu z wykorzystaniem drewnianych klocków,

- śpiewanie na różne sposoby: Lali la, lali la, lali la (szybko - wolno, głośno - cicho, leniwie - energicznie),

- tworzenie układu tanecznego według własnego pomysłu.

 

7. Podczas przygotowań do Świąt Wielkanocnych zachęcam do wykorzystywania wszelkich sytuacji, by rozwijać umiejętności matematyczne (przeliczanie, porównywanie) w naturalnych warunkach np. wykorzystujemy: pisanki, kwiaty w koszyku, serwetki, ziemniaki, talerze itp.

 

8. Proponuję do zestawu zabaw ruchowych wykorzystać ugotowane na twardo jajka: 

- ,,Jajko na łyżce" - wyścigi z jajkiem,

- obieranie jajka na czas,

-,,Kura i kurczęta" - bieg dziecka na paluszkach przy dowolnej muzyce wołając ,,pi. pi,..", na przerwę w muzyce dziecko w siadzie skrzyżnym woła: ,,ko, ko,..."

- ,,Skaczące żabki" - skoki dziecka do wyznaczonego celu, naśladując żabki, po drodze na hasło ,,hop" żabki wykonują pełny obrót dookoła własnej osi.

- W koszyku"  - zabawy z piłką, należy rzucać do dziecka piłkę, wymieniając przy tym nazwy róznych produktów spożywczych, jeśli dany produkt jest w koszyku dziecko łapie piłkę i odrzuca ją z powrotem, a jeśli produktu tam nie ma dziecko nie łapie piłki.

9. Zachęcam do wykonania świątecznej ozdoby:

,,Wielka pisanka ze strusiego jaja" - na kolorowej kartce A- 4 dzieci ozdabiają narysowane wielkie jajo, naklejają na nie gotowe elementy z papieru kolorowego: paski, różnej długości i szerokości, fale, koła, kurczęta, baranki, zajączki itp.

10. Ponadto zachęcam do wszelkiej działalności plastycznej dzieci np. zrobienia świątecznych ozdób, malowania pisanek, do skorzystania z poniższych linków do stron, na których znajdują się atrakcyjne pomysły na wykonanie ozdób wielkanocnych.

https://pracaplastyczna.pl/index.php/wielkanoc

https://eduzabawy.com/materialy-tematyczne-do-druku/kwiecien/wielkanoc/prace-plastyczne/

https://mojedziecikreatywnie.pl/2016/03/wielkanocne-prace-plastyczne-szablonami-druku/

 

INFORMACJA OD PANI KATECHETKI  p.Bożenki:

„Drodzy rodzice,

 

 

III. 30.03. - 03.04.2020r.  ZWIERZĘTA NA WIEJSKIM PODWÓRKU

I. W tym tygodniu proponuję rozmowy z dziećmi na temat pracy rolnika - o uprawie ziemi: sadzeniu, sianiu, nawożeniu, zbieraniu oraz hodowli zwierząt: karmienie, doglądanie. Wykorzystując różne ilustracje, zdjęcia można omówić wygląd, sposób poruszania się zwierząt w gospodarstwie: konia, krowy, kury, koguta, owcy, indyka, kaczki, gęsi, psa, kota, a także miejsca ich zamieszkania: obora, kurnik, buda, zagroda dla drobiu, dom człowieka.

,,Jak wygląda wieś"  - rozmowa z dziećmi na temat ilustracji. Praca z KP2 str.19 (4- latki). Rozwijanie umiejętności klasyfikowania i spostrzegawczości wzrokowej.

II. Zachęcam do zabawy wspólnie z rodzicami przy piosence Stary Donald farmę miał, dzieci poprzez zabawę uczą się słów i melodii piosenki na pamięć.

https://www.dailymotion.com/video/x6hmycb

III. Zapraszam do wykonania wspólnie z dziećmi pasty jajecznej. Zadaniem dzieci jest samodzielne rozgniecenie ugotowanego na twardo jajka, dokładne wymieszanie z łyżeczką majonezu, a następnie nałożenie pasty na posmarowaną masłem kromkę chleba. Teraz można udekorować kanapkę według własnego uznania, ulubionymi warzywami. I smacznego. :)

IV. Zachęcam do wspólnych ćwiczeń gimnastycznych, kształtujących prawidłową postawę.

https://www.youtube.com/watch?v=2BQCcIjudZ8

Ponadto w dokumencie ZABAWY RUCHOWE W DOMU znajduje się wiele ciekawych, atrakcyjnych propozycji do wykonania w warunkach domowych. Zachęcam do wspólnej zabawy.

V. Zachęcam do zabawy w rozpoznawanie głosów zwierząt na wsi ,,Czyj to głos".

https://www.youtube.com/watch?v=tj2ccM-9kF0

VI. Proponuję uzupełnienie Kart Pracy 2 do strony 21.

VII. Zapraszam wszystkich chętnych dzieci z rodzicami do ZABAWY W TEATR. Każde dziecko zna bajkę o Czerwonym Kapturku, ale proponuję ją najpierw wspólnie wysłuchać, następnie zrobić kukiełki głównych postaci: Czerwonego Kapturka, mamy, wilka, babci, gajowego (można narysować postacie lub wydrukować z Internetu, pokolorować, wyciąć oraz przyczepić do patyczków). Najpierw zachęcam do przećwiczenia krótkich dialogów pomiędzy: mama - Czerwony Kapturek, Czerwony Kapturek - wilk, wilk - babcia, wilk przebrany za babcię - Czerwony Kapturek, gajowy - wilk. Następnym etapem jest przygotowanie sceny, którą może być deska do prasowania, przykryta kocem albo stół, fotel. Miejsce, za którym dziecko może się schować. A potem należy zaprosić do oglądania wszystkich domowników. BAJKA O CZERWONYM KAPTURKU.

 

INFORMACJA OD KATECHETKI p.Bożenki:

Drodzy Rodzice, w tym tygodniu przygotowujemy się do przeżywania Niedzieli Palmowej. Zachęcam do uczestnictwa wraz z dziećmi w niedzielnej Mszy Świętej za pośrednictwem telewizji lub Internetu.

Proponuję wykonanie palmy dowolną techniką plastyczną.

 

II.  23 - 27.03.2020r. WITAJ WIOSNO!

W tym tygodniu tematem przewodnim jest aktualna pora roku - WIOSNA.

I. Zachęcam do rozmowy na temat wiosennych kwiatów (krokus, żonkil, tulipan), ptaków (bocian, kos, kukułka, jaskółka, skowronek) na podstawie różnych ilustracji, zdjęć oraz wierszy o wiośnie np. D.Gellnerowej ,,Krokusy",  J.Brzechwy ,,Przyjście wiosny", M.Frączek ,,Wiosna".

II. Proponuję wykonanie pracy plastycznej:

Temat pracy: PANI WIOSNA

Format pracy: A - 4

Technika pracy: płaska, dowolna.

Na kartce (nawet na papierze ksero) przedstawiamy postać Pani Wiosny.

Pracę tworzymy z różnorodnych materiałów, dostępnych w domu, dowolną techniką plastyczną np. malowanie farbami plakatowymi, akwarelowymi, plasteliną, rysowanie kredkami świecowymi, wycinanie z papieru kolorowego, materiału, ozdabianie np. bibułą, gazetą, papierkami z cukierków, włóczką, guzikami itp. Po powrocie do przedszkola powiesimy wszystkie prace na naszej tablicy w szatni. :)

III. Ponadto zachęcam do wykoniania dekoracji, mogą to być motyle, kwiaty, biedronki, ptaszki, z wykorzystaniem różnorodnego materiału np. papieru kolorowego, bibuły, tutek z papieru toaletowego, dowolną techniką plastyczną, które zawiesimy po powrocie w naszej sali. A oto linki do stron, z których Państwo mogą czerpać inspiracje:

https://mojebambino.pl/5313-prace-plastyczne-wiosenne

https://www.mamawdomu.pl/2016/04/25-wiosennych-inspiracji.html

IV. Zachęcam do wysłuchania przez dzieci utworów:

- ,,Walc kwiatów" P. Czajkowski

https://www.youtube.com/watch?v=ClB8n3PT7UA

- ,,Wiosna" A.Vivaldi

https://www.youtube.com/watch?v=jdLlJHuQeNI

do swobodnych pląsów dzieci z apaszką lub gazetą.

V. Zapraszam do zabawy ,,Poszukiwacze skarbu"

Mogą Państwo narysować normalnie lub eksperymentalnie  mapę, dodać kilka zadań specjalnych, typu: zrób 10 przysiadów, zakręć się 3 razy, podskocz 7 razy do góry itp. lub pochować kilka kartek z podpowiedziami takimi jak „sprawdź pod łóżkiem”, „szukaj za kanapą”, „zajrzyj do lodówki” itp. by dziecko nareszcie odnalazło skarb! A co będzie poszukiwaną nagrodą zależy już tylko od Was!

VI.  Proponuje uzupełnienie Kart Pracy 2 do strony 18.

 

INFORMACJA OD PANI KATECHETKI  p.Bożenki:

W związku z zawieszeniem zajęć w przedszkolu zachęcam do nauki na pamięć modlitwy ,,Do Anioła Stróża".

 

I.  16 - 20.03.2020r.

Dzieci w wieku przedszkolnym zamknięte w czterech ścianach potrzebują rozrywki. Przebywanie wyłącznie w domu, z jednej strony to trudny czas dla rodzica, ale z drugiej jest to możliwość spędzenia czasu razem, rodzinnie.
Przedstawiam Państwu zabawy dla dzieci, które na pewno im się spodobają.

1. Zabawa w skojarzenia
Zacznij zabawę dla dzieci, mówiąc dowolne słowo, np. „słońce”. Następnie dziecko mówi słowo kojarzące się z tym, co powiedziałaś, np. „gorąco”. Potem ty szukasz skojarzenia do „gorąco”, np. „lato”. I tak na zmianę.

2. Poszukiwanie skarbów
W domu - w różnych miejscach schowaj jakiś przedmiot – coś słodkiego albo drobny prezent. Powiedz: „Idź do przodu, stań, idź w stronę ławy, omiń ją, szukaj na dole....”. Innym poleceniem może być podanie liczby kroków, jakie dziecko ma przejść.

3. Gry planszowe
Aby podarować przy okazji malcowi nieco ruchu, umówcie się, że kto przegra, ten np. rozdaje sztućce do posiłku lub drapie wygranego po plecach.

4. Skoki przez drabinkę
Wykonaj drabinkę, np. z gazety. Wystarczy pociąć ją na 5-centymetrowe paski, które ułożycie na ziemi na wzór drabinki. Zadanie dziecka polega na sprawnym przeskakiwaniu kolejnych szczebelków.

5. Skoki przez linkę
Potrzebna jest linka albo guma, którą musisz zamocować – dla dzieci trzyletnich – na wysokości 25–30 cm .w ćwiczeniu równowagi. Ta zabawa dla dzieci bardzo pomaga

6. Kto wyżej?

Wszystkie wyniki muszą być zaznaczone, a zwycięża dziecko, które podskoczyło najwyżej. Maluchy będą zdziwione, dokąd umieją dosięgnąć, podskakują najwyżej jak umieją. Rodzic stoi z ołówkiem lub markerem przy futrynie, a maluchy kolejno podchodzą i z wyciągniętą jedną rączką do góry w miejscu .

 

Maluchy w wieku przedszkolnym bardzo intensywnie przeżywają EMOCJE. Potrafią być dumne, zawstydzone, radosne, wściekłe… Czasem błyskawicznie przechodzą od ogromnej radości do bezgranicznej wściekłości. Czas spędzony z dzieckiem w gronie rodziny warto wykorzystać na zabawy, które pomogą we wspólnym przeżywaniu i nazywaniu emocji oraz będą rozwijać i podtrzymywać bezwarunkową miłość i akceptację swojego dziecka. Oto propozycje zabaw:

Lustro.     

Dziecko stoi naprzeciwko rodzica, któ­ry jest lustrem. Dziecko pokazuje różne miny wyrażające emocje, rodzic próbuje je dokład­nie powtórzyć. Potem następuje zamiana ról.

Czary-mary.     
Dziecko rysuje na kartce sytu­ację, osobę, której się boi, np. ducha. Dorosły jest czarodziejem, który zmienia rysunek w taki sposób, żeby zmniejszyć strach dziecka, n p. rysuje klatkę dla ducha.

Rodzinny album.     
Podczas wspólnego ogląda­nia fotografii rodzice wraz z dzieckiem skupiają się na emocjach osób na zdjęciach, rodzice przypominają  sobie  chwile  z  dzieciństwa i opowiadają o swoich przeżyciach.

Worek z prezentami.    
Dorosły udaje, że niesie ciężki worek. Wyjaśnia, że są w nim skarby. Następnie razem z dzieckiem udają, że szuka­ją w worku swojego skarbu, wyjaśniają, co znaleźli i do czego ten skarb (przedmiot) bę­dzie potrzebny.

Zapachy.       
Rodzice  z  wybranych   artykułów żywnościowych   tworzą  zapachowe  zagadki (np. nasączają waciki sokiem z cytryny, poma­rańczy, olejkami do ciasta, wsypują do kubka suszone zioła). Dziecko wybiera zapach, który najbardziej mu się podoba i próbuje naryso­wać  swoje   myśli   i  wspomnienia  związane z wybranym zapachem. Następnie zapach wy­bierają rodzice i oni wykonują rysunek.

Zamiana na jeden dzień.     
W tej zabawie jedno z rodziców zamienia się z dzieckiem rolami. Na zakończenie rozmawiają o swo­ich odczuciach.

Kocham Cię, gdy ...
Codziennie przed snem rodzice wypowiadają zdanie - Kocham Cię, gdy...? i następnie podają trzy powody. Po­tem przychodzi kolej na dziecko. Wszyscy starają się szukać nowych odpowiedzi, co wymaga przypominania sobie różnych szcze­gółów z całego dnia.
 

Ponadto zachęcam Państwa do wykonywania z dziećmi wiele prac plastycznych z wykorzystaniem różnych technik.

1. Ćwiczenia rozmachowe: zamalowywanie farbami dużych płaszczyzn: kartony, gazety, kartki.
z papieru – po linii prostej, stemplowanie – tworzenie kompozycji.
2. Ćwiczenia małych ruchów ręki: rysowanie, kolorowanie obrazków  malowanie (palcami,  pędzlem, pęczkiem waty, pałeczkami kosmetycznymi), lepienie z plasteliny, masy solnej,  wydzieranie z papieru kolorowego, naklejanie gotowych elementów – posługiwanie się klejem, nawlekanie koralików, przewlekanie sznurków przez otworki w tekturkach, wycinanie
 

Poniżej podaję Państwu linki do stron, gdzie można znaleźć ciekawe propozycje zabaw manualnych i ruchowych.

https://www.mamawdomu.pl/2020/03/zabawy-w-domu.html

http://www.kreatywniewdomu.pl/